Laatste keer vanuit PC?

Hallo allen,
Net weer een Haitiaans hitte-moment gehad. Soms kan ik amper bevatten hoe heet een mens het kan hebben en van welke plekken je kunt zweten. Met Annemarie kleren gezocht voor 2 patiënten in de container. Stel je voor, in de 30’C, metalen ingebouwde container en dan door zakken zoeken naar passende kleding. Zweet liep langs de achterkant van mijn bovenbenen, zo heet! Maar Delines, de made-man was erg blij met zijn nieuwe garderobe! Het vinden van kleding voor Rosemelen was een groot probleem. Zij is lang en erg mager. Uiteindelijk 2 wikkelrokken die zij 2 keer om moet slaan en kindershirtjes gevonden voor haar. Zij was zo blij. Ze is erg veranderd over de laatste weken. Het was een gevecht om haar haar pillen in te laten nemen maar nu neemt ze ze zonder veel gezeur in. En ze knapt op. Haar hele houding en uitstraling is veranderd. En zo lief, ik kreeg maiskolven van haar als een cadeautje. Ik probeerde het terug te geven maar daar wilde ze niets van weten. Dankbaar heb ik het uiteindelijk aangenomen en ze liep trots weg. Wat een dame. Ik heb 2 foto’s van haar en je kunt de verandering in haar uitstraling zien. Zo mooi.
Ook kreeg ik 2 vissen van één van ‘mijn’ diabetespatiënten. Hij doet het goed op de tabletten en blijft gelukkig terugkomen voor herhalingsmedicatie. Hij kwam met 2 grote vissen aanzetten en die werden meteen te drogen gehangen in de boom. Ik heb ze maar doorgegeven aan Frere Jarl. Ik ben echt niet kieskeurig maar vis eten nadat ze een tijd bedekt met vliegen buiten heeft gehangen in de zon, dat toch maar niet. In Nederland is het leuk om een bedankje te krijgen maar hier is het echt mooi. Als mensen vanuit hun armoede toch dingen geven is dat hartverwarmend. En niet aannemen is ook niet goed want dan beledig je ze echt. Wel moeilijk want je weet dat ze het zelf veel beter kunnen gebruiken.

Zes maanden, omgevlogen! Eén van de laatste updates, denk ik. Ik heb nog wel een serie foto’s die ik graag met jullie wil delen maar die verstuur ik vanuit thuis wel. Wat kan een mens een dubbel gevoel hebben. Het afscheid nemen van de mensen en de missie valt me erg zwaar. Het is 6 maanden onderdeel van mijn dagelijkse leven geweest en dan vlieg je op een dag weg en laat alles achter, vreemd! Een intensieve periode wordt afgesloten.
O ja, mama, ik weet wat ik zondag wil eten; slaatje, groentesoep, verse worst met bloemkool en eigengemaakte chocoladepap met slagroom na! :)

Groeten, Jacqueline