DieuBon

Hallo allen,

Na veel klamme, hete dagen was er net eindelijk een heerlijke onweersbui! De afkoeling duurt maar even maar toch is het lekker. Gisteren kwam de eerste bui maar die bracht alleen maar meer klammigheid. En veel modder! Anne-Marie, Esther en ik waren gisteren in Port de Paix. Michael bleef achter in Passe Catabois en we hoopten allemaal dat hij niet vijf nieuwe cholerapatiënten tegelijk zou krijgen. Maar gelukkig bleek later dat hij een rustige dag had, mede door de regen.
Er ligt nu een 9-maanden zwangere dame in het ziekenhuis met een grote bloedarmoede. Hierdoor werkt onder andere haar hart niet goed en hierdoor zal ze een bevalling waarschijnlijk niet kunnen overleven. Helemaal niet als ze dan ook nog bloed verliest. Met een buisje bloed togen we dus naar Croix Rouge en daar bereidden ze twee zakjes bloed voor ons. Terwijl wij hierop wachtten, hebben we bij een lokale dame onze nagels laten ‘doen’. Is dat nu van een nood een deugd maken?
Met de twee zakjes bloed vertrokken Esther en ik weer naar Passe Catabois maar inmiddels had het flink geregend. Wat een bende op de ‘weg’. Op een gegeven moment was er zo ver als we konden zien alleen maar een zee van modder. Verderop zagen we een man op een motor alle kanten op glibberen en dat geeft de gemiddelde burger geen moed! Maar goed, een andere optie is er niet! We hebben het gelukkig gered maar mijn nagellak heeft het krampachtige vasthouden niet overleefd. Jammer, he? Vanmorgen werd ik wakker met spierpijn in mijn bovenarmen dus je kunt je wel voorstellen hoe ontspannen ik op de motor heb gezeten. Maar we hadden bloed! In de loop van de avond en de nacht heb ik de vrouw het bloed gegeven en we moeten het resultaat nog even afwachten. Doordat ze veel vocht vasthoudt in haar lichaam was het iets gecompliceerd maar ik hoop dat er Zegen op rust. En dat ze de komende bevalling goed kan doorstaan. Zodat ze uiteindelijk met een gezond kindje naar huis mag gaan.

Enorm verdrietig ben ik door de heropname van DieuBon. Hij is vorig jaar lange tijd bij ons geweest met ondervoeding en kwam erna nog regelmatig melk halen. Zijn vader is een lamzak van een vent en neemt geen verantwoording voor zijn kind. Moeder is helaas overleden. DieuBon is hierdoor overgeleverd aan de goedheid van zijn familie en die familie is erg arm. Hij leek het zo goed te doen na ontslag vorig jaar. Hij ging weer naar school en lachte makkelijk. Maar nu niet meer. Hij is weer opgenomen met ondervoeding. Graatmager en zonder geestdrift, zo zielig. Volgens zijn vader (die voor zichzelf om eten vroeg maar zich om zijn zoon niet bekommerde) was hij 4 dagen ziek. Ik kan die man wel het weet niet wat aandoen. Ik weet het, het is een moeilijke situatie maar waarom heeft de vader niet eerder aan de bel getrokken? De aftakeling van DieuBon is niet in 4 dagen gebeurd. Het is bijna te hopen dat hij (ook) tuberculose heeft waardoor hij nu zo slecht is. Om te geloven dat een vader en een familie een kind twee keer bijna laten sterven aan ondervoeding is moeilijk te verwerken. Vooral omdat ze de weg naar de kliniek of het ziekenhuis kennen. Hartverscheurend.

Groeten,
Jacqueline