Bijgeloof

Hallo allen,

Waarom blijft de ontwikkeling van Haïti zo achter? Eén van de redenen is dat mensen hier uit alle macht vasthouden aan bijgeloof en rituelen. Vanochtend werd Madame Ruben opgenomen. Haar man is een belangrijke man in de lokale Baptistenkerk en in no time stonden de ‘notabelen’ van het dorp bij het bed. Ook dit zijn ‘mannen van de kerk’ en de dominee was er ook. Anne-Marie wilde een infuus beginnen maar daar moest even over overlegd worden. Madame Ruben was namelijk boos geweest op iemand en dan mag je eigenlijk geen infuus; geen koud water. Ook koud douchen mag niet nadat je boos geweest ben. Tijdens het boos zijn wordt je namelijk heet en opeens de kou van het water kan je kwaad doen. Punt één: dit wordt gezegd door mensen met een redelijke opleiding en een redelijk verstand. Punt twee: dit zijn allemaal christenen die aan zulk bijgeloof geen kracht zouden moeten geven. Punt drie: dit zijn mensen met grote invloed op andere mensen.
Als de dominee het zegt dan moet het toch waar zijn, of niet dan?
Enorm frustrerend om dit vandaag weer zo te zien. Hoe krijg je mensen in 2012 als ze blijven vasthouden aan 1812?

Maar zijn we zelf tot op bepaalde hoogte niet net zo? Houden we toch vast aan bijgeloof? Al is het maar ‘alle dingen komen in drieën’. Een bijgeloof in de medische wereld. Je krijgt nooit één keizersnede, je krijgt er drie. Je krijgt geen één kindje met ondervoeding, je krijgt er drie. Hand in eigen boezem steken dan maar?

Afgelopen donderdag hadden we een trouwens keizersnede bij een 18-jaar oude dame die 7 maanden zwanger was. Niet goed voor het kindje maar het leven van de moeder stond op het spel. Het kindje doet het wonderbaarlijk goed en heeft nu na drie dagen de kracht om bij moeder aan de borst te drinken. We hebben het stiekem met een flesje bijgevoed de afgelopen paar dagen. Een 9 maanden kindje heeft genoeg reserve om de 2-3 dagen tot de borstvoeding goed op gang komt zelf te redden. Een prematuurtje heeft minder reserve en heeft meteen wat voeding nodig. De bijvoeding doen we zonder dat de familie het weten want anders wordt het kindje niet meer aan de borst gelegd. Het kindje heeft een schitterende naam; Sonlove/Zoonlief Tja, smaken verschillen….. De vader van het kind was de dag van de keizersnede zo dronken als een tor. De vrouw kwam op een bed en tijdens het lopen/dragen wordt er soms stevig gedronken. Om op krachten te blijven, denk ik dan maar. Hij zal zich van de geboortedag van zijn zoon weinig kunnen herinneren!

Waarschijnlijk is dit mijn laatste update vanuit Passe Catabois voor nu. Ik ga heerlijk over een paar daagjes voor twee maanden naar huis toe en kan niet wachten om familie en vrienden weer te zien. En de zwangere buik van mijn ‘kleine zusje’ Ciska! Joanne, een anesthesieassistente die hier vorig jaar ook was, is afgelopen donderdag aangekomen en het is mooi dat zij weer hier komt werken.
Voor mij is de tijd omgevlogen en ik heb veel mensen ontmoet die ik nooit zal vergeten. Ontzettend veel dingen zijn er weer gebeurd. Goede dingen, trieste dingen, blijde dingen, frustrerende dingen, wonderbaarlijke dingen. Haïtianen; geen makkelijke mensen maar wel mooie mensen.
Iedereen hartelijk dank voor het meelezen en meeleven. Door jullie sponsorgeld heb ik hier kunnen werken en mensen kunnen helpen en daar ben ik erg dankbaar voor!

Groeten, Jacqueline