Danise en Rosadette

Goedemorgen allemaal,

Het is nu 05.30 en terwijl jullie een oranje bittertje op de nieuwe koning dronken en een oranje tompouce naar binnen werkte was ik vannacht bezig in het ziekenhuis. Verschil moet er zijn…
Er lagen twee vrouwen in het ziekenhuis waarvan we hoopten dat ze zouden bevallen. Om twee heel verschillende redenen.

Rosadette ligt sinds afgelopen woensdag bij ons. Ze is 8 maanden zwanger maar het kindje is ongeveer een maand geleden in de buik overleden. We proberen de bevalling op gang te helpen met cytotec maar tot nog toe werkt het niet. Om 19.00 leek bij Rosadette alles rustig. Ze was wat ‘rijper’ en voor de nacht maar weer cytotec gegeven. Cytotec heeft de nodige risico’s maar andere opties hebben we niet.

Danise is zwanger van haar tweede kind en ruim over tijd; 9 maanden en 15 dagen. Ik had haar gisteren terug laten komen om haar zo nodig in te leiden. En inderdaad, gister kwam ze, nog steeds een dikke buik, maar helemaal rustig was het niet. Ze had af en toe pijn. We besloten om het nog 1 dag aan te zien voordat we haar ook zouden inleiden met cytotec. Gisteravond om 19.00 leek alles rustig en eigenlijk baalde ik daarvan; ik had zo gehoopt dat ze toch spontaan zou kunnen bevallen. Maar ze was helemaal ‘koud’, zoals ze dat hier zeggen. Het zou dus toch cytotec worden. Dacht ik.

Om middernacht werd ik gebeld door Frere Jarl. Danise had ‘bon douleur’ oftewel ‘goede pijn’. En of ze pijn had. Ze had heftige weeën. Niks ‘koud’, ze werd hoe langer hoe ‘heter’! Het werd een typische onrustige bevalling. Al huffend en puffend ging ze van bed naar de vloer, op de stoel, op handen en voeten in de gang. Ze werd hoe langer hoe luider maar zolang ze luisteren en niet vroegtijdig gaan persen vind ik alles best. Na één van de heftige weeën begon ze over geboorte beperkende middelen. Het was duidelijk; bevallen was geen pretje voor haar. Haar man bleef rondhangen en haar helpen. Dat vind ik hier extra mooi. Zo vaak zien we dat niet. Om 04.00 werd een grote jongen geboren, een prachtige kerel. Toen de rust was weergekeerd begon haar man ook over geboortebeperking. Goed plan! Misschien moeten we mannen hier verplichten om bij de hele bevalling te blijven. Dan worden er vanzelf minder kinderen geboren!

Terwijl Danise in barensnood was, begon ook Rosadette onrustig te worden. Zij kreeg ook weeën. Tot nog toe gaat het niet vlot maar dat is ook te verwachten. Het is haar eerste bevalling en doordat het kindje al enige tijd is overleden is de werking van het kind in het geboortekanaal ook anders. Mijn hart doet pijn voor haar. Ook omdat ze getuige was van de bevalling van Danise. Ze heeft dezelfde weg te gaan als Danise maar zal daarna geen baby in haar armen hebben. De voldoening en de blijdschap van Danise zal zij niet krijgen. Ik heb haar om 05.00 wat pijnstilling gegeven en hoop dat de bevalling goed doorzet. Ik zal dankbaar zijn als haar bevalling achter de rug is.
Geboren worden en sterven, twee uitersten van het leven. Als deze twee samen komen in de geboorte van een overleden kindje is dat moeilijk te verwerken.

Groeten, Jacqueline