Aanloop
Blijf op de hoogte en volg Jacqueline
04 Maart 2014 | Haïti, Passe Catabois
De aanloop aan de deur hier is net even anders dan in Nederland. Ik was vanmiddag net thuis en een meisje van een jaar of 14 stond op het pad. Beleefd vroeg ze of ze dichterbij mocht komen en aan het hek bleef ze staan. “Ik heb honger” zei ze, “en ik heb niks om te eten”. Het vervelende is dat je altijd moet afwegen of dit waar is of dat ze je ‘misbruiken’. Door de jaren heen heb ik geleerd dat naar je hart luisteren de enige maatstaf kan zijn. Laat je maar ingegeven worden wat je moet doen en de rest loslaten. Ik gaf haar twee stukken brood met pindakaas en ik zag haar met de zak vertrekken. Misschien het enige wat zij (en familie) die dag zal eten. Of een lekker extraatje gekregen van die goedgelovige miss! Maar ik ben bang dat het eerste waar is. Er heerst nog steeds grote droogte en de tuinen leveren al maanden niks op. Er is zelfs bijna geen hout meer om houtskool te maken. De dieren gaan dood en het kleine grut dat wordt geboren redt het niet omdat de moederdieren te mager zijn om melk te geven. Ik heb het nog niet zo droog gezien en ik weet niet hoe de komende maanden gaan worden. Werk is moeilijk te vinden en ik snap echt niet hoe mensen zich hier nog kunnen onderhouden. Sommigen hebben familie in het buitenland en krijgen soms geld toegestuurd maar hoe Jean Steen met zijn tig kinderen het redt in zijn gammele huisje; geen idee.
Even later staat er weer iemand op het pad. Het is Mackson, een 20-jarige jongeman. Zijn vader is 2 jaar geleden overleden in het ziekenhuis nadat hij net thuis kwam uit de Bahama’s. Hij had zich bijna letterlijk doodgewerkt om zijn familie in Haïti te ondersteunen. Al denkt men hier dat mensen uit jalousie ‘hem een ziekte gestuurd hebben’. Afgunst is hier een reden om iemand te vermoorden. Niet blij zijn voor iemand dat hij zich omhoog en uit de misère werkt; nee, jalousie en daarom iemand tegen werken en zelfs doden. Helaas horen we dat soort verhalen regelmatig. Iemand krijgt een visum voor het buitenland en wordt dezelfde avond van bed gelicht en vermoord. Eén voor allen, allen voor één kent men hier niet! Mackson is nu de man van het gezin. Hij heeft 4 zussen waarvan er één getrouwd is. Zijn oudste zus heeft net een kind gekregen maar de vader is buiten beeld. Twee zussen zitten op school. Hij draagt de verantwoording voor zijn moeder en zijn zussen en wil graag naar de Bahama’s om dit beter te kunnen doen. De baas van zijn overleden vader wil hem wel in dienst nemen maar eerst moet er van alles worden overlegd. In het Engels en dat spreekt Mackson dus niet. Voor hem bel ik de baas in de Bahama’s en vraag of hij inderdaad werk voor hem heeft. De baas kan nog weinig duidelijkheid geven en we moeten volgende week terug bellen. Wel vraagt de baas mij of Mackson een grote kerel is. Ik kijk naar de niet al te forse jongen met pezige armpjes en zeg: “Hij is groot genoeg om hard te kunnen werken!”.
Bij zonsondergang klinkt er weer “Onè” buiten. Dit is een vraag om verder te mogen komen. Een beetje zoals wij vroeger “volluk” riepen. Er staan 2 jongetjes buiten met 3 eieren in de hand. Ik heb ze niet echt nodig maar koop ze toch. Eierkoorts gaat nooit helemaal over! Ze staan bij de deur en zien de foto’s die aan de kast hangen. En met schrik zien ze dat niet alleen Miss Jakline wit is maar haar hele familie is wit! Potverdikkie, dat is vreemd! Zelfs de kinderen zijn wit! Druk pratend vertrekken ze weer en ze zijn de laatste aanloop van de dag. Haïti, een wereld apart.
Groeten, Jacqueline
PS Inmiddels is er een middag regen gevallen en is alles even afgestoft, heerlijk!
-
05 Maart 2014 - 11:10
Jorien:
Mooi verhaal weer! Leuk dat je de 16e april bij me komt! Heel veel succes daar!
Groet ûût t Eeerevéén -
05 Maart 2014 - 17:30
Anne :
Wauw, wat een prachtig geschreven verslag, Jacqueline. Je zou er werkelijk eens een boek van kunnen maken (gaat trouwens heel makkelijk via deze site, heb ik ook gedaan!) Ik heb wel met je promoties, want die presentaties zijn niet echt je ding... ;-)
Maargoed, wat een waarheid is het: luisteren naar je hart om te kunnen beoordelen wat waar is. En niet dat je het dan zeker weet met je hoofd, maar je mag er op vertrouwen dat de Heere je dan ook zal ingeven wat juist is. En dan zeg ik: dat zouden meer mensen (waaronder ik) moeten doen!
Hihi, je laatste stukje is ook wel erg grappig van die jongens die even 'volluk' roepen, ik zie het helemaal voor me..
Hopelijk komt Mackson veilig aan op de Bahama's, niet alleen onderweg, maar overleeft hij uberhaupt zijn vertrek uit PC.
Veel liefde, wijsheid in je hart en vertrouwen gewenst...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley