juni in nummers...en nog meer nummers

Dag allemaal,

De maand juni is alweer voorbij. En voor Anna en mij betekende dat dus voor de eerste keer het maandrapport voor het Departement Volksgezondheid maken. We functioneren nu onder een vergunning van de overheid en de overheid houdt van statistieken en nummers! Dus alle ins/outs van de kliniek moeten worden vastgelegd. We wisten dat dat een behoorlijke klus zou zijn. Tijdens de kliniek moet elke patiënt die we zien met naam, leeftijd, woonplaats worden opgeschreven. Ook of ze er al eerder zijn geweest met hetzelfde probleem. En de diagnose moeten we opschrijven. Voor het maandrapport zorgt dat voor de grootste klus want ze willen dat we rapporteren welke ziektebeelden we gezien hebben en hoeveel. De maand juni hebben we 972 patiënten gezien. Dat betekende dus 972 ziektebeelden in statistieken vastleggen. Hoeveel hadden er anemie? Hoeveel maagproblemen? Enzovoort enzovoort! Zwangeren, kinderen en familie planning hebben ook een aparte rapportage. Maar de klus is geklaard. En dan zie je toch behoorlijke nummers. Al was juni een wat rustige maand door de examens en bleven veel operaties weg, toch hebben we in totaal 1136 patiënten (kliniek, chirurgie, spoed en zwangeren) gehad. In 21 werkdagen.

Niet slecht voor twee mensen die Chikungunya hadden en nog steeds de naweeën ervan hebben! Allebei hebben we nog de botpijnen; de ene dag meer dan de andere maar ik kan niet wachten op de dag dat we zonder pijn uit bed kunnen stappen. Elke dag begint met het bij elkaar navragen wat er zeer doet en of het een goede of slechte dag is. Het voelt als erge spierpijn en zorgt ervoor dat je je werkstijl moet aanpassen. Ik had gisteren bijvoorbeeld erg last van mijn linkerhand tijdens het zwangerschapsspreekuur en dat zorgde ervoor dat ik de ligging van het kind met pijn en moeite kon voelen. Dan af en toe maar om de onderzoekstafel heenlopen en met rechts voelen! Mijn voeten en mijn linkerarm/hand blijven de grootste problemen geven. En dat is nu al voor bijna 6 weken. Maar het kan 4-5 maanden duren dus ik mag nog even. Ik heb nu respect voor alle mensen met reuma/artritis. Ik kan nog uitkijken naar een tijd zonder pijn maar voor sommige mensen is chronische pijn onderdeel van de rest van hun leven. Ik ben het na bijna 6 weken al gruwelijk zat! Maar ik klaag niet……

Groeten, Jacqueline