VIP
Blijf op de hoogte en volg Jacqueline
25 Oktober 2014 | Haïti, Passe Catabois
Van de week een primeur! Bijna twee maanden na de bevalling kwam een vrouw terug om voor de bevalling te betalen!! Het was de tante van Ti cheval en Lot cheval, een tweeling die mensen misschien herinneren uit 2012. Een paar maanden geleden kwam ze binnen voor een bliksembevalling. Ze kwam, ik prikte de vliezen door en terwijl ik even op de gang stond te praten werd de baby met één perswee geboren. (hoor ik nu iemand jaloers zuchten in Didam?) Na het afnavelen van de baby stond moeders op, handdoek tussen de benen en hup, met de baby op de arm naar huis. Ze vertrokken zonder te betalen, terwijl ik mijn instrumenten aan het schoonmaken was, maar voor zo’n bevalling kun je toch ook bijna geen geld vragen? Ik maakte me er niet druk om en grapte nog tegen Anne-Marie; ze maken het over via de bank. Maar afgelopen week was er een klop op de deur terwijl we aan het opereren waren. Er was een vrouw die wilde betalen voor een bevalling. ‘Uit SV Marc?!’ riepen we want onlangs had Anne-Marie een bevalling die haar een nacht en een dag bezig hield en waarbij men ook zonder betalen vertrok. Maar nee, niet díe bevalling. Het was de tante die me ook kon vertellen dat de moeder van Ti cheval en Lot cheval ook was bevallen en dat alles thuis goed was gegaan. Echt, omdat ze terug kwam om te betalen zou je haar bijna het geld weer terug geven. We vragen een laag bedrag en doen het echt gratis als mensen niet kunnen betalen. Maar er zijn er ook velen die een loopje met je nemen en niet betalen terwijl ze dat wel kunnen. Maar wat kun je doen? De baby terug stoppen? Een moeder in barensnood laten staan tot er betaald is? De baby gijzelen? Velen glippen er dus tussendoor of beloven van alles maar komen nooit terug. Maar niet deze vrouw. Geweldig. Zij krijgt vanaf nu een VIP behandeling! Gratis parkeren voor haar ezel, eerste rangstoel in de wachtkamer en ik zal extra netjes schrijven in haar dossier!
En nog meer goed nieuws. Carline, die vanaf april bij mij onder behandeling was voor hoge bloeddruk en suikerziekte én zwanger was, is afgelopen maandag bevallen van een wolk van een dochter. Ik was bang dat ze een moeilijke bevalling zou hebben, misschien zelfs een keizersnede, want de baby was erg groot ten gevolge van de suikerziekte van de moeder. En na de bevalling kan zo’n baby ook problemen krijgen en overlijden aan een lage bloedsuiker. Ingewikkelde medische dingen dus daar zal ik jullie je mooie hoofdje niet over laten breken. Maar afgelopen donderdag kwam de zus van Carline in de kliniek met de baby. Om te laten zien dat Carline was bevallen en om mij de baby te laten bewonderen. De baby is een dikke poeperd en alles gaat goed met moeder en kind. Een opluchting na alle zorgen van de laatste maanden. Mesi BonDye!
De saturatiemeter (meet zuurstofgehalte en hartslag) zorgt al een tijd voor wat problemen. Hij kan het weken prima doen en dan opeens krijgt hij kuren en meet of niets of meet onjuist. Terwijl hij kuren vertoont moet je dus altijd de meting met een korreltje zout nemen en gaan met hoe de patiënt op tafel ligt. Als de meter bijvoorbeeld zegt dat iemand een hartslag van 15/min heeft maar ondertussen houdt de patiënt een geanimeerd gesprek met je, dan klopt de meting niet. En ouderwets de vinger aan de pols houden werkt dan beter dan op de saturatiemeter vertrouwen. Maar het zorgde pas voor een spraakverwarring. We hadden een jongeman onder algehele anesthesie op tafel en hij kreeg een ademhalingsdepressie oftewel hij ademde niet goed genoeg om voldoende zuurstof binnen te krijgen. De meter gaf een laag zuurstofgehalte aan in zijn bloed en deze keer klopte de meting met hoe de patiënt er bij lag. We hielpen hem even weer op gang en na een paar minuten ademde hij weer goed door en ging Anne-Marie aan het opereren. Na een paar minuten gaf de meter een erg lage hartslag aan. Ik controleerde dat door zijn polsslag te controleren en zag dat de meting niet klopte. Ik zei: “Zijn pols klopt niet” terwijl ik met wat dingen voor de volgende patiënt aan het rondfaffen ging. Ik bedoelde dat om gerust te stellen maar Anne-Marie keek me geschokt aan.
Toen realiseerde ik me wat ik had gezegd en dat dat op twee manieren is op te vatten. Een patiënt waarbij de pols niet klopt, oftewel een overleden patiënt, is niet iets wat je rustig kan zeggen zonder actie te ondernemen. Tenzij je aandelen in het lokale mortuarium hebt. Ik denk dat Anne-Marie even dacht dat ik flink de weg kwijt was. Tropenkolder maar dan in Haïti!
Groeten, Jacqueline
-
27 Oktober 2014 - 20:38
Marijke:
Jacqueline, ik heb weer van jullie avonduren genoten. Jullie zijn echt rotsen in de Haitiaanse branding!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley