Doorsnee dienstweek
Blijf op de hoogte en volg Jacqueline
15 Februari 2015 | Haïti, Passe Catabois
Dag allen,
Om de week heb ik dienst oftewel ik word geroepen/gebeld voor alle patiënten die na kliniektijden bij het ziekenhuis aankloppen. Soms komen ze ‘smiddags terwijl we aan het opereren zijn, soms komen ze terwijl je net thuis bent en eieren aan het koken bent. (dat had ik deze week, net de eieren 3 min aan de kook, wat doe je dan? Ik heb ontdekt dat gas uitdraaien en in het hete water laten staan tot je weer thuis komt prima gekookte eieren geeft!) En soms komen ze midden in de nacht of ‘sochtends vroeg. Soms komen ze met stille trom te voet en soms komen ze met veel herrie en kabaal met een bed. Soms komen ze met één familielid en soms met het hele dorp. Soms komen ze met een acuut probleem en soms met een ziekte met een geschiedenis van maanden. Soms halen ze het bloed onder je nagels vandaan en soms voel je erg met hen en familie mee. Soms vertellen ze de waarheid en soms moet je door de leugens en achterhouden informatie het ware verhaal zien te ontdekken. Een overzicht van wat er afgelopen week na kliniek nog binnenkwam:
Een 15-jarig en 14-jarig meisje hadden ruzie om een jongen. Het liep uit de hand en de 14-jarige beet de 15-jarige. Een grote hap uit haar onderlip. Met familie van beide kanten kwamen ze om 18.00 bij het ziekenhuis. Omdat er zoveel huid mist zei ik dat ik kon hechten maar dat het door het missende stuk misschien niet erg netjes zou genezen. Men zei dat het hoofd van de politie had gezegd dat je een stuk uit haar bil kon halen en dat in haar lip kon zetten. Mmm, klok horen luiden maar wist niet waar de klepel hing. Moeten praten als Brugman om ze te laten snappen dat huidtransplantatie niet zo simpel was. Uiteindelijk hielp Fre Jal me uit de brand door uit te leggen hoe je een mangotak niet kon zetten op een avocadoboom. Kromme vergelijking maar men snapte het. Meisje bleef een nachtje en de lip was de ochtend erna wat gezwollen maar de hechtingen hielden.
Een zwangere met onderbuikspijn. Bijna 9 maanden maar het was een urineweginfectie en geen weeën. Dit was maandagmiddag. Op donderdagmiddag kwam ze terug en beviel met veel moeite van haar 6e kind. Na 5 vlotte bevallingen kon ze de lange 6e bevalling echt niet aan en mijn rol was bemoedigen en keer na keer uitleggen dat niet elke bevalling hetzelfde was. Na wat oxytocine en veel pratenpratenpraten werd om 18.00 een mooi meisje geboren. Na de geboorte was de vrouw zo opgelucht en zo ervan overtuigd dat ze nooit meer dezelfde misère wilde. Mooie gelegenheid voor het aloude en alom bekende anti-conceptieverhaal!
Een 30-jarige vrouw komt met haar man om 17.00. Braakt sinds de ochtend, zegt de man. Uiteindelijk ziek sinds vrijdag en al bij een ander ziekenhuis geweest (wat zei ik over leugens en achtergehouden info?) Mijn grootste zorg was haar onverklaarbare bloedarmoede. Ze had 1.2 terwijl een vrouw 7.5 moet hebben. Doorgestuurd voor een bloedtransfusie.
Een man komt om 14.00. De dag ervoor terug gekomen uit de Dominicaanse Republiek omdat hij een groot abces in zijn onderkaak heeft. Hij heeft een abces zo groot als een baard. Blijkt al eerder een abces gehad te hebben ten gevolge van slechte tanden en is bekend bij ons. Maar hij heeft nog niets aan zijn verrotte kiezen gedaan en dus weer een infectie. Met antibiotica en pijnstilling naar huis. En een preek over het respecteren van kliniektijden! Terwijl ik hem help ligt er een operatiepatiënt op tafel en ik overdrijf het risico dat zijn disrespect aan andere patiënten geeft. Het boeit hem niet. De pijn in zijn kaak is te groot.
Een man komt net na twaalven het ziekenhuis binnen rennen met een kleine bundel in zijn armen. Zijn zus is thuis bevallen terwijl ze nog geen 7 maanden zwanger was. Het jongetje blijkt onderweg overleden te zijn. De man is erg ontdaan en we verzekeren hem dat hij zijn best heeft gedaan maar dat het kindje niet te redden was. Zijn zus heeft het eerste kindje na 6 maanden zwangerschap verloren en nu dus het tweede kindje bij bijna 7 maanden. Ontredderd gaat de man met het kindje naar huis.
Een 6-maanden zwangere vrouw komt rond zonsondergang met slecht zien en pijn in haar buik. Haar bloeddruk is 210/150. Levensbedreigend voor moeder en kind. Ze is onrustig en gedraagt zich wat vreemd. Geen bloeddruk en situatie om bloeddrukpillen te proberen. Doorgestuurd voor intraveneuze behandeling. Na eerst op het plein nagevraagd te hebben aan willekeurige chauffeurs of de rivier laag genoeg was om over te steken naar Bassin Blue waar het ziekenhuis is.
Een jonge vrouw komt opgeblazen als een kikker binnen waggelen na het OK-programma. Lange tijd opgenomen geweest in het ziekenhuis van Gonaives en waarschijnlijk door geldgebrek naar huis gegaan. 16 december bevallen en sindsdien hartfalen. Oedeem tot boven haar wenkbrauwen. Ze woont niet erg ver weg en met o.a. plastabletten naar huis gegaan. Na een week terug komen en ik denk/hoop dat we haar dan niet herkennen omdat ze zoveel vocht kwijt is geraakt.
Om 23.00 word ik gebeld voor een 4-jarig jongetje met koorts. Hij is verder niet ziek maar voelt aan als een kooltje. Onze koortsthermometer is overleden dus ik kan alleen maar gokken hoe hoog zijn temperatuur is. Ze wonen in het dorp dus gaan naar huis met ibuprofensiroop en het advies om hem koud te baden. En om de volgende morgen tijdens de kliniek met hem terug te komen. Ze komen niet terug dus ik neem aan dat de koorts gezakt is door de ibuprofen.
Een doorsnee dienstweek. Je kunt zeggen wat je wilt over het werk hier maar het is nooit saai!
Groeten, Jacqueline
Om de week heb ik dienst oftewel ik word geroepen/gebeld voor alle patiënten die na kliniektijden bij het ziekenhuis aankloppen. Soms komen ze ‘smiddags terwijl we aan het opereren zijn, soms komen ze terwijl je net thuis bent en eieren aan het koken bent. (dat had ik deze week, net de eieren 3 min aan de kook, wat doe je dan? Ik heb ontdekt dat gas uitdraaien en in het hete water laten staan tot je weer thuis komt prima gekookte eieren geeft!) En soms komen ze midden in de nacht of ‘sochtends vroeg. Soms komen ze met stille trom te voet en soms komen ze met veel herrie en kabaal met een bed. Soms komen ze met één familielid en soms met het hele dorp. Soms komen ze met een acuut probleem en soms met een ziekte met een geschiedenis van maanden. Soms halen ze het bloed onder je nagels vandaan en soms voel je erg met hen en familie mee. Soms vertellen ze de waarheid en soms moet je door de leugens en achterhouden informatie het ware verhaal zien te ontdekken. Een overzicht van wat er afgelopen week na kliniek nog binnenkwam:
Een 15-jarig en 14-jarig meisje hadden ruzie om een jongen. Het liep uit de hand en de 14-jarige beet de 15-jarige. Een grote hap uit haar onderlip. Met familie van beide kanten kwamen ze om 18.00 bij het ziekenhuis. Omdat er zoveel huid mist zei ik dat ik kon hechten maar dat het door het missende stuk misschien niet erg netjes zou genezen. Men zei dat het hoofd van de politie had gezegd dat je een stuk uit haar bil kon halen en dat in haar lip kon zetten. Mmm, klok horen luiden maar wist niet waar de klepel hing. Moeten praten als Brugman om ze te laten snappen dat huidtransplantatie niet zo simpel was. Uiteindelijk hielp Fre Jal me uit de brand door uit te leggen hoe je een mangotak niet kon zetten op een avocadoboom. Kromme vergelijking maar men snapte het. Meisje bleef een nachtje en de lip was de ochtend erna wat gezwollen maar de hechtingen hielden.
Een zwangere met onderbuikspijn. Bijna 9 maanden maar het was een urineweginfectie en geen weeën. Dit was maandagmiddag. Op donderdagmiddag kwam ze terug en beviel met veel moeite van haar 6e kind. Na 5 vlotte bevallingen kon ze de lange 6e bevalling echt niet aan en mijn rol was bemoedigen en keer na keer uitleggen dat niet elke bevalling hetzelfde was. Na wat oxytocine en veel pratenpratenpraten werd om 18.00 een mooi meisje geboren. Na de geboorte was de vrouw zo opgelucht en zo ervan overtuigd dat ze nooit meer dezelfde misère wilde. Mooie gelegenheid voor het aloude en alom bekende anti-conceptieverhaal!
Een 30-jarige vrouw komt met haar man om 17.00. Braakt sinds de ochtend, zegt de man. Uiteindelijk ziek sinds vrijdag en al bij een ander ziekenhuis geweest (wat zei ik over leugens en achtergehouden info?) Mijn grootste zorg was haar onverklaarbare bloedarmoede. Ze had 1.2 terwijl een vrouw 7.5 moet hebben. Doorgestuurd voor een bloedtransfusie.
Een man komt om 14.00. De dag ervoor terug gekomen uit de Dominicaanse Republiek omdat hij een groot abces in zijn onderkaak heeft. Hij heeft een abces zo groot als een baard. Blijkt al eerder een abces gehad te hebben ten gevolge van slechte tanden en is bekend bij ons. Maar hij heeft nog niets aan zijn verrotte kiezen gedaan en dus weer een infectie. Met antibiotica en pijnstilling naar huis. En een preek over het respecteren van kliniektijden! Terwijl ik hem help ligt er een operatiepatiënt op tafel en ik overdrijf het risico dat zijn disrespect aan andere patiënten geeft. Het boeit hem niet. De pijn in zijn kaak is te groot.
Een man komt net na twaalven het ziekenhuis binnen rennen met een kleine bundel in zijn armen. Zijn zus is thuis bevallen terwijl ze nog geen 7 maanden zwanger was. Het jongetje blijkt onderweg overleden te zijn. De man is erg ontdaan en we verzekeren hem dat hij zijn best heeft gedaan maar dat het kindje niet te redden was. Zijn zus heeft het eerste kindje na 6 maanden zwangerschap verloren en nu dus het tweede kindje bij bijna 7 maanden. Ontredderd gaat de man met het kindje naar huis.
Een 6-maanden zwangere vrouw komt rond zonsondergang met slecht zien en pijn in haar buik. Haar bloeddruk is 210/150. Levensbedreigend voor moeder en kind. Ze is onrustig en gedraagt zich wat vreemd. Geen bloeddruk en situatie om bloeddrukpillen te proberen. Doorgestuurd voor intraveneuze behandeling. Na eerst op het plein nagevraagd te hebben aan willekeurige chauffeurs of de rivier laag genoeg was om over te steken naar Bassin Blue waar het ziekenhuis is.
Een jonge vrouw komt opgeblazen als een kikker binnen waggelen na het OK-programma. Lange tijd opgenomen geweest in het ziekenhuis van Gonaives en waarschijnlijk door geldgebrek naar huis gegaan. 16 december bevallen en sindsdien hartfalen. Oedeem tot boven haar wenkbrauwen. Ze woont niet erg ver weg en met o.a. plastabletten naar huis gegaan. Na een week terug komen en ik denk/hoop dat we haar dan niet herkennen omdat ze zoveel vocht kwijt is geraakt.
Om 23.00 word ik gebeld voor een 4-jarig jongetje met koorts. Hij is verder niet ziek maar voelt aan als een kooltje. Onze koortsthermometer is overleden dus ik kan alleen maar gokken hoe hoog zijn temperatuur is. Ze wonen in het dorp dus gaan naar huis met ibuprofensiroop en het advies om hem koud te baden. En om de volgende morgen tijdens de kliniek met hem terug te komen. Ze komen niet terug dus ik neem aan dat de koorts gezakt is door de ibuprofen.
Een doorsnee dienstweek. Je kunt zeggen wat je wilt over het werk hier maar het is nooit saai!
Groeten, Jacqueline
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
