ziektebesef

Dag allen,

Eén van de dingen waar ik mij nog steeds over blijf verbazen is het verschil in ziektebesef hier in Haïti. Aan de ene kant zijn er de shoppers; de mensen die jaren alle ziekenhuizen afgaan voor een idee dat ze in hun hoofd hebben. Een vrouw heeft zich 28 jaar geleden met een naald in haar duim geprikt en al haar gezondheidsklachten komen daardoor. Ze wil graag dat we de volmaakt normale duim open maken om te kijken of er nog letsel aanwezig is. Een jonge vrouw wordt elke maand op een net even andere dag ongesteld en heeft dan buikpijn. Ze wil een vaste datum en minder buikpijn. Ze toont me twee echo’s gedaan door andere ziekenhuizen, volledig normaal maar toch blijft ze shoppen. Een oudere vrouw heeft chronische rugpijn door een versleten rug. Elke keer als ze pijnstillers neemt is ze beter maar als de medicijnen op zijn, doet haar rug weer meer pijn. Een handvol recepten toont ze mij, allemaal van waardeloze dokters volgens haar, want er zat geen pil bij die haar rugpijn volledig genas.

Net even andere shoppers zijn de mensen die niet willen accepteren dat een diagnose van een ziekte klopt. Een man met abdominale tuberculose gaat naar willekeurige ziekenhuizen maar stopt elke keer vroegtijdig met de behandeling. Hij wordt steeds zieker en dat bevestigd zijn denkbeeld; zie, het is geen tuberculose. Hij komt van ver, erg ver, naar ons omdat we blank zijn en wij kunnen alles genezen. Als ik hem uitleg dat hij waarschijnlijk tuberculose heeft, komt de aap uit de mouw en vertelt hij van zijn eerder behandelingen. Ik verwijs hem terug naar zijn vorige behandelaar die dicht bij hem zit. Teleurgesteld in de genezingskracht van blanken gaat hij naar huis. Een man heeft al drie jaar suikerziekte maar welk ziekenhuis hij ook kiest, het wil maar niet genezen. Hij stopt met de medicijnen en komt met een hoge bloedsuiker bij ons. Als ik hem uitleg dat niemand suikerziekte kan genezen en dat elk ziekenhuis dezelfde medicijnen zal geven lijkt hij te luisteren. Ik leg hem de lange termijn schade van hoge bloedsuiker uit en geef hem een rendez-vous. Maar grote kans dat hij gewoon door blijft shoppen.

Aan de andere kant zitten de mensen die niet naar een ziekenhuis gaan. Een jongeman die 12 maanden een zweer op zijn scheenbeen heeft zitten en pas komt als de wormen eruit kruipen. Een vrouw komt uitgeteerd binnen, heeft al 8 maanden een hoest en koorts. De klassieke welbekende tuberculose klachten maar zij bleef thuis. Een vrouw bevalt thuis en gedurende 5 maanden worden haar benen steeds dikker en zij steeds benauwder. Iedereen in de familie kijkt dit aan en pas als ze bijna ‘verdrinkt” in al het vocht ten gevolge van haar hartfalen gaat men richting ziekenhuis.

Gelukkig zijn er ook mensen die niet shoppen en trouw hun medicijnen blijven komen halen. Het herhaaldelijk zien van bijvoorbeeld een hartfalen of tuberculose patiënt, en gedurende de behandeling zien hoe ze verbeteren, maakt veel goed. Sommigen komen van ver en voor hen is het niet altijd makkelijk om elke maand-2 maanden te komen. Petje af voor hen.

Groeten, Jacqueline