Verlengde arm

Dag allemaal,

“Individueel zijn we een druppel, samen zijn we een oceaan.” – Ryunosuke Satoro

In een eerdere blog schreef ik over cholera en het tekort aan infuusvloeistof om de patiënten te helpen. Een hulporganisatie in ons gebied kreeg infuusvloeistof gesponsord en verscheept vanuit de US. Deze gift werd verdeeld over meerdere klinieken. Onze kliniek kreeg 400 liter Ringers lactaat en daarvan hebben we op verzoek 100 liter doorgegeven aan het choleracentrum van de overheid in Port de Paix. Het voelt als een soort verlengde arm. Hulp begint ergens, breidt zich uit door samenwerken en maakt een groot verschil. De 8-jarige jongen met cholera uit Moulin wordt met verlengde arm geholpen door iemand in Amerika.

En zo is er nog een verlengde arm die een enorm verschil maakt. Iemand in Nederland geeft geld aan de Stichting Hoop Haïti en een baby uit Nan Caré krijgt babymelk. Babymelk die nu 300HD kost per 400gr, dat was eerder de prijs voor een 900 gr blik. Onbetaalbaar voor veel Haitianen maar door de verlengde arm kan ik het hier kopen. En in het geval van Berthina was ik zo blij dat ik dit kan doen. Dankzij de verlengde arm.

Janelle is 39 en haar man is 43. Jaren hebben ze gewacht op een kind en Janelle is eindelijk zwanger. Op vrijdagmorgen beginnen de weeën en alles lijkt voorspoedig te gaan. In de middag voelt Janelle dat ze moet persen maar na een tijdje gaan de weeën weg. Hoe ze ook haar best doet, de baby wordt niet geboren. Met haar man besluit ze om naar Passe Catabois te gaan en om ongeveer 20.00 word ik voor haar geroepen. Janelle is volledig ontsloten, het kopje van de baby zit mooi laag, maar Janelle heeft geen weeën. Met een infuus van oxytocin komen de weeën weer op gang en binnen een klein half uurtje wordt hun dochter geboren. Doordat de baby zo lang in het geboortekanaal zat heeft haar hoofd een grote bult en zijn haar ogen rood/blauw opgezwollen. Vader heeft er even moeite mee maar gelooft me als ik hem vertel dat dit allemaal wegtrekt en dat onder de zwelling een mooie dochter zit. Janelle is helemaal verliefd en ziet geen zwelling; ze ziet alleen haar zo lang gewenste baby. Als alles is afgerond en de baby aan haar borst ligt durft ze pas toe te geven dat ze eigenlijk al had geaccepteerd dat haar kind was overleden tijdens de lange bevalling. Ik moet toegeven dat deze bevalling emotioneel gezien best aantikte. Hun leeftijd, eerste kind, de angst en zorgen voor de geboorte en de opluchting, dankbaarheid en blijdschap na de geboorte, de emoties van Janelle, het was net even extra mooi en aangrijpend.

Na 4 dagen komt vader met dochter Berthina in de kliniek. Ze is mager, uitgedroogd en lethargisch. Janelle heeft borstvoeding maar het is duidelijk niet genoeg. Janelle komt op verzoek ook naar de kliniek en met pompen komt er maar een klein beetje borstmelk. Janelle is ontmoedigd. Ze heeft alles gedaan; veel water gedronken, papaya gegeten en ze legt Berthina vaak aan maar toch is Berthina niet tevreden. En hier komt die verlengde arm. Hier komt die hulp die zo'n verschil maakt. Die verlengde arm waardoor ik Janelle een blik babyvoeding kan geven. Na het eerste flesje valt Berthina met een volle maag in slaap. Janelle en haar man zijn er zelf ook stil van. Voor het eerst zien ze Berthina tevreden en voor het eerst zien ze dat Berthina genoeg gekregen heeft om in slaap te vallen. Na 10 dagen komt Janelle terug met Berthina. Ze geeft haar nog steeds de borst maar Berthina heeft de bijvoeding met babymelk nog steeds nodig. En van een magere en uitgedroogde baby is Berthina nu een mooie meid aan het worden. De 0.8 kilo gewichtstoename zegt genoeg. Op de foto gaan vindt ze om te huilen maar ze is duidelijk beter. Dankzij die verlengde arm.

“Individueel zijn we een druppel, samen zijn we een oceaan.” – Ryunosuke Satoro

Hartelijke groeten, Jacqueline