Dankbaar!

Dag allemaal,

Het is goed om als verpleegkundige soms aan de andere kant te zitten, de kant van de patiënt. Het is goed voor het inlevingsvermogen. Mmm, in theorie ben ik het er helemaal mee eens maar in de praktijk blijf ik liever aan de kant van de verpleegkundige. Ik heb een stressvolle zaterdag achter de rug. Ik zit in de ochtend op de motor onderweg naar Port de Paix en ik heb mijn zaterdag netjes gepland; naar de bank, kijken wat er te koop is op de markt, de was doen, goed plan. Opeens voel ik een steentje in mijn mond en voor een seconde denk ik: 'Hoe komt met mijn mond dicht een steentje in mijn mond?". Maar ik realiseer me al snel, het is geen steentje, het is een vulling van na een wortelkanaalbehandeling die los is gegaan. Berlange en ik maken vaak twee opmerkingen over een slecht stuk weg. 1. De weg is zo hobbelig dat bij aankomst je kleren binnenstebuiten zitten. 2. De weg is zo slecht dat je tanden eruit schudden. Nou, die laatste grap maak ik niet meer!

Ik voel dat er nog een kleine basis over is van de kies en schiet in de stress. Is de tandarts er? Kan hij de restant van de kies zonder te breken eruit trekken? Eenmaal in Port de Paix zien we dat de tandarts die ik ken en vertrouw er gelukkig is. Eerste zorg is opgelost. Maar, geloof me, het trekken van de kies, oh wat was ik bang. Hij had er wat moeite mee maar na goed wrik- en trekwerk kwam het restant er heel uit. Iedereen die mij goed kent weet dat ik weinig praat als ik me zorgen maak. Erna.... arme tandarts, van opluchting begon ik te ratelen en en te ratelen, ondanks de verdoving en de grote prop watten in mijn mond. Alle stress kwam eruit. De arme man moest me met zachte dwang de kamer uit duwen. Oh, zo dankbaar dat het goed is verlopen en dat mijn kaak mooi aan het genezen is.

En nog meer dankbaarheid. In juli werd ik benaderd door EZA verzekeringen, waar ik een client ben. Ze vieren hun 50 jarig jubileum en willen dit vieren door een gift te geven aan hun clienten in het buitenland. Een project mocht worden ingediend. Voorheen kreeg het ziekenhuis veel medicijnen gratis van hulporganisaties of kwamen er medicijnen via een container vanuit Nederland. Door de huidige onstabiele situatie in Haiti is de hulp door organisaties weggevallen en containers kunnen niet meer worden verstuurd. Hierdoor moeten medicijnen nu ter plekke worden ingekocht en is het moeilijk geworden om de medicijnen gratis of voor een kleine prijs te verstrekken. Ik schreef een project gericht op de aanschaf van medicijnen voor kinderen. En in september kreeg ik bericht dat het project 1 van de 3 projecten was die door hen waren gekozen!! Inmiddels is de gift aangekomen en heb ik medicijnen kunnen aanschaffen. Hierdoor kunnen de ouders voor een kleine vergoeding of gratis medicijnen krijgen voor hun zieke kind. Zoveel gezinnen leven ver onder de armoedegrens en hebben grote moeite met het bekostigen van basisbehoeften zoals gezondheidszorg. Het is daarom zo geweldig dat door deze gift die medicijnener nu zijn om hen zo te kunnen helpen.

Ik ben enorm dankbaar dat dit project is gekozen voor de EZA jubileumgift. Hartelijk dank, EZA!

Hartelijke groeten, Jacqueline