Regen en modder

Dag allemaal,

Regen. Yep, laten we het over het weer gaan hebben. Over de laatste weken heeft het regelmatig geregend. De afgelopen dagen heeft het flink geregend. Goed, toch? Regen geeft hoop op voedsel voor mens en dier? Een verademing na hitte en droogte? Ja. Is waar. Maar wat ik zie zijn de gevolgen van regen en de daardoor slechte wegen. Het 4-jarige jongetje met cholera waar de ouders 5 uur mee door de modder en regen liepen. Bij aankomst om middernacht was Youvensky zo slecht, zo koud, dat een bloedvat voor infuus niet te vinden was en we dachten allemaal dat hij het niet zou gaan redden. Zo uitgedroogd van het braken en de diarree. Een botnaald gaf net genoeg vocht zodat hij niet overleed en vader en moeder deden hun uiterste best met het geven van ORS, lepeltje bij lepeltje. Maar het braken bleef. De diarree bleef. Om 05.00, bijna tegen beter weten in, meer uit wanhoop dan uit hoop, weer proberen om een infuus te prikken en, God dank, het lukte. Na 2 liter infuus en 1.5 uur later, hij begon wat te bewegen en we kregen hoop op herstel. Na nog 1 liter lag er een heel ander jongetje op bed. Zo veel beter. Vader viel zittend in slaap, zijn hand nog steeds om de arm van zijn zoon om het infuusnaaldje te bewaken. Moeder en ik deelden een glimlach, de eerste van die nacht.

Regen. Floda heeft weeën. Het is haar tweede bevalling. Haar eerste kind werd met veel moeite en uiteindelijk door vacuumextractie geboren bij ons. Door de regen kon ze haar telefoon niet opladen en haar man was die ochtend naar Port de Paix gegaan. Een buurvrouw probeert hem te bellen maar zonder succes. De wegen zijn modderig en met een motor zo goed als onbegaanbaar. Een auto is niet beschikbaar. En de regen valt nog steeds. Maar Floda wil niet thuis bevallen. Ze wil naar het ziekenhuis. Een verre buur is uiteindelijk bereid om te proberen haar naar het ziekenhuis te brengen. Deels op de motor, deels ter voet op de erg slechte stukken, met toenemende weeën, het is een strijd maar Floda komt aan bij ons. Nat en modderig tot aan haar oren. In een emmer met een deksel heeft ze een handdoek, een laken en wat babykleertjes. Haar bevalling is al ver gevorderd, met vliezen breken en uiteindelijk weer een vacuumextractie wordt haar 2e dochter geboren. We laden haar telefoon op en kunnen vader even later het goede nieuws vertellen. Hij zal proberen om vanuit Port de Paix te komen maar de vlakte buiten Port de Paix geeft grote problemen. Maar, tot Floda's grote verrassing en vreugde, na een tijdje komen er 2 buurvrouwen. Ondanks de modder en de regen konden ze niet thuis blijven zitten zonder te weten hoe het met Floda was. De baby wordt bewonderd, het meegebrachte eten wordt gedeeld. Ik krijg een tik op mijn vingers omdat ik de navelstomp niet heb omwonden zoals men hier doet. De dag erna door de modder en een waterig zonnetje terug naar huis. Vader heeft het niet gered om naar het ziekenhuis te komen maar hoopt zijn vrouw en dochter thuis die dag te zien.

Regen. Modder. Ik wil er niet aan denken welke mensen niet op tijd bij een ziekenhuis konden komen.

Hartelijke groeten, Jacqueline