Brandstof

Hallo allemaal,

Het blijft onrustig in Haïti. De afgelopen weken staan in het teken van de brandstofcrisis. Lang verhaal kort, Haïti heeft een grote schuld bij de brandstofleveranciers in het buitenland en de brandstof wordt niet geleverd tenzij er vooraf betaald wordt. Benzine, diesel, het is niet meer makkelijk aan de pomp te krijgen. Voeg hier corruptie en piraterij aan toe en het gevolg is dat de benzine op straat wordt verkocht voor een gigantische prijs. Als het is te krijgen. Een gallon benzine (zeg vier liter) kost aan de pomp ongeveer 50 dollar, op straat kost het rond de 300 dollar. Dit betekent dat het vervoer per auto en motor erg duur is. Of dat er gewoon niet genoeg benzine is te krijgen voor een rit. En dat heeft consequenties. Sinds zondag proberen we een uitbehandelde patiënt en zijn vrouw naar zijn huis te krijgen. Hij woont ver weg. Hij kan niet op een motor zitten vanwege zijn ziekte en ook op een paard of ezel zal het niet lukken. Hij moet liggend in een auto naar huis waar hij waarschijnlijk op korte termijn zal overlijden. Het ziekenhuis wil helpen met de kosten van het vervoer maar de chauffeur van de auto die hem naar huis kan brengen is al twee dagen op zoek naar genoeg benzine voor de tocht naar het huis van de man. We hopen dat het lukt maar tot nog toe blijkt het onmogelijk. We zijn bang dat de man zonder zijn kinderen en naaste familie in het ziekenhuis zal overlijden.

Brandstofcrisis, klinkt niet erg ingewikkeld. Gewoon weer zo’n derdewereldland dat zijn zaken niet op orde heeft. Maar voor de mensen er middenin geeft het een dagelijks probleem. Geen transport van goederen, geen aanvoer van levensmiddelen, geen generatoren die stroom kunnen leveren voor de productie van bijvoorbeeld schoon drinkwater. Geen brandstof is als een steen in een vijver. De gevolgen breiden zich uit. De economie wordt slechter, inflatie neemt toe. Mensen raken ontmoedigd. Het gevecht om te voorzien in dagelijkse levensbehoeften wordt groter. Mensen komen in opstand. Er zijn protesten op straat. De regeringspartijen zijn drukker met onderlinge meningsverschillen dan met regeren. Mensen blokkeren de wegen als teken van frustratie. Wegbandieten grijpen hun kans en berovingen en geweld neemt toe. Men raakt nog meer ontmoedigd. De toestand van Haïti doet me vaak denken aan een uitspraak in de Nederlandse geschiedenis waarin men zei over het Nederlandse volk: “Redeloos, reddeloos, radeloos”. Mijn geschiedenislessen zijn een aardig tijdje geleden dus neem het mij niet kwalijk als de quote niet geheel waarheidsgetrouw is. Ik kan het terwijl ik dit schrijf niet googlen want het telefoonsignaal is één van de slachtoffers van de brandstofprijzen. De torens werken met behulp van generatoren en het signaal is slechter dan normaal. Maar “redeloos, reddeloos, radeloos” kun je het Haïtiaanse volk zeker noemen. En dan komt de grote belangrijke vraag. Hoe krijgen we in vredesnaam dit land weer op poten?

Groeten,
Jacqueline