HIV

Dag allen,

HIV / AIDS blijft een groot probleem onder de bevolking van Haïti. Wij kunnen testen en doorsturen naar elders voor behandeling. De behandeling voor HIV is gratis en er zijn meerdere klinieken in de regio waar men kan worden behandeld. Men moet alleen wel gaan. En allereerst moeten men wel in de ziekte HIV geloven. Zoals bij veel chronische of langdurige ziekten kiest men er vaak voor om naar de toverdokter te gaan. Stel je voor, je bent ziek en door geen juiste behandeling word je steeds zieker. En dan moet je ook nog de mensen om je heen gaan verdenken; wie is er naar de toverdokter gegaan om je ziek te laten maken? Achterdocht, enorme kosten bij de toverdokter en je wordt steeds zieker. Gelukkig zijn er ook mensen die wel bij ons komen. HIV presenteert zich op diverse manieren en soms doe je een test gebaseerd op symptomen, soms op voorgeschiedenis en soms door een niet-pluis gevoel. Het blijft altijd een moeilijk gesprek en de reacties op de diagnose is divers.

Er zijn twee vrouwen met allebei een herpes virus infectie; gordelroos. Deze infectie kan door een verminderde weerstand door bijvoorbeeld HIV komen. Allebei werden met toestemming getest en allebei positief. Allebei gaven toe het al te weten maar allebei hoopten ze op de één of andere manier dat het opeens negatief zou zijn. Allebei met een aantal kinderen maar allebei zeiden ze dat de kinderen negatieve testen hadden. De één was onder behandeling bij La Pointe en ik adviseerde haar om haar behandelende arts te informeren over de herpes. De ander was onder behandeling geweest maar was gestopt omdat ze ziek werd van de medicijnen. Dit is een bijwerking die vooral bij de start van de behandeling voorkomt en haar dit ook uitgelegd. Ze zei weer terug te gaan op behandeling.

Een vrouw van 64 komt met haar zoon en schoondochter. Al maanden heeft ze af en toe diarree, het eten smaakt niet en soms heeft ze lichte koorts. Ze is mager geworden. Alleen haar benen zijn dik, de afgelopen twee weken zijn ze gaan opzetten met vocht. Haar symptomen samen zorgen er voor dat ik voorstel om een HIV-test te doen en de test blijkt positief te zijn. Het nieuws slaat in als een bom bij de vrouw. Haar man is ruim 20 jaar geleden overleden en haar leven is moeilijk geweest. Ze heeft alles op alles gezet om haar vijf kinderen groot te brengen maar ze zegt: “Ik heb geen andere man aangekeken voor hulp.” Ik neem de tijd om alles door spreken met haar en haar zoon en schoondochter. Aan het einde lijken ze het belang van behandeling te begrijpen en ook dat het geen doodsvonnis is. En dat ze zich stukken beter kan gaan voelen nadat de behandeling is gestabiliseerd. Met zijn drieën gaan ze weg, stil en geschrokken maar ook met het voornemen om behandeling te starten in een kliniek bij hen in de buurt.

Een man van rond de veertig komt met een enorm grote schimmelinfectie van zijn huid en ik stel voor om voor de zekerheid een HIV test te doen. Hij weigert. Ik leg hem mijn reden voor de test nog eens uit en hij wordt een beetje kribbig. 'Ze probeerden mij jaren geleden ook al wijs te maken dat ik ziek was door een infectie in mijn bloed. Ik geloof er niet in!' zegt hij. Ik vraag hem of hij denkt dat het geen natuurlijke ziekte is maar dat schuift hij aan de kant. 'Het zal best bestaan maar ik heb het niet. Ik ben niet ziek, ik heb alleen jeuk!'. Ik probeer een gesprek aan te gaan maar hij wil het niet horen. Het is allemaal onzin wat ik zeg. En de test gebeurt niet. De test die dus jaren geleden al positief was maar hij is (nog) niet symptomatisch, behalve de grote huidschimmel. We wachten af. Tot hij ziek wordt. Of zijn vrouw…

Groeten, Jacqueline