Lovena en Lovenide

Hallo allen,

Tijdens de kliniek komen er twee vrouwen met twee baby’s. Lovena en Lovenide, amper twee weken oud. Twee kleine poppetjes. De twee vrouwen zijn familieleden en komen van ver, erg ver. Ze vertellen dat ze zijn gekomen om de twee meisjes achter te laten bij ons. De moeder is overleden, waarschijnlijk aan een te hoge bloeddruk, en de familie kan de zorg voor de kinderen niet aan. Vader is buiten beeld. De familie heeft hun best gedaan maar missen het geld om melk te kopen. Ze vertellen dat ze niet willen dat de meisjes lijden en daarom komen ze bij ons. Eén van de vrouwen zegt dat ze in hun tuinen genoeg eten hebben voor hun kinderen maar geen geld ‘in handen’. Het is een aangrijpend verhaal. Het is duidelijk dat ze voor de baby’s voelen en dat wat ze doen komt uit hart voor de kinderen. Maar wat is de beste oplossing voor deze baby’s en hun familie. Ze wonen erg ver weg dus elke keer melk hier halen is erg duur en lost dus niets op. De baby’s zijn erg fijntjes, waarschijnlijk ook wat prematuur geboren, en hebben goede zorg nodig. De familie houdt van hen en ze weghalen bij de familie lijkt ook geen oplossing. Zodra ze kunnen eten kan de familie voor hen zorgen.

Uiteindelijk besluiten we in overleg met een oom die de verantwoording neemt voor de kinderen om de kinderen tijdelijk uit hun handen te nemen. Jacques en Isabelle, een Frans echtpaar dat al jaren naar Passe Catabois komt, zijn bereid om hen in huis te nemen. Zij gaan in april weer terug naar huis maar kunnen de baby’s over deze fragiele tijd heen helpen. Na hun zorg kunnen de baby’s voor een tijdje naar het weeshuis ‘House of Hope’ in La Pointe. Zodra de kinderen groot en sterk genoeg zijn om naar de familie terug te kunnen, hopelijk na 6 maanden, dan is de familie bereid om ze terug te nemen. Zoals eerder gezegd; ze willen dolgraag de kinderen houden maar kunnen de tweeling niet voorzien van wat ze nodig hebben, zolang als ze nog niet kunnen eten. Het kostte wat hoofd (en hart)brekens maar uiteindelijk voelden we allemaal dat dit de beste oplossing was.

Inmiddels zijn we ruim twee weken verder. De meisjes zijn sterker en dikker geworden door de goede zorgen van Jacques en Isabelle. Lovena werd geboren met 12 vingers en 12 tenen, iets wat hier regelmatig binnen bepaalde families voorkomt. In het begin was dat makkelijk om ze uit elkaar te kunnen houden. Haar voetjes zagen er mooi uit maar de 11e en 12e vingers hingen lelijk en ongemakkelijk aan de buitenkant van haar handjes. Inmiddels zijn de extra vingers verwijderd. Maar nu kunnen we ze uit elkaar houden doordat Lovena groter is! De oom is langs geweest en weer werd er gesproken over wat het beste is voor de baby’s. De beslissing bleef hetzelfde; Lovena en Lovenide gaan naar House of Hope totdat ze groot genoeg zijn voor de familie om ze terug te nemen. De oom lijkt een sympathieke man en hij benadrukte weer dat de familie de kinderen wil houden. Dinsdag komt de familie en gaan Lovena en Lovenide in de tijdelijke zorg van House of Hope. De oom wilde erg graag mee om ze over te dragen en om zoals hij zei; ‘om ze te laten zien wie ik ben en om te weten te komen hoe ik in contact kan blijven met hen’.

Het is niet makkelijk om besluiten te nemen over de levens van twee meisjes. Ik hoop dat wat we hebben besloten de juiste beslissing was. Dat na de periode in House of Hope de kinderen kunnen opgroeien binnen hun eigen familie. Bon Dye konnen/God weet het.

Groeten,
Jacqueline