Port au Prince

Hallo allemaal,

En dan zit je opeens aan de rand van een zwembad aan de eieren met ham! Het kan verkeren!
Het is nu dinsdag en ik zit in Port au Prince. Donderdag vlieg ik verder naar huis via New York. Woensdag waren er echter geen plaatsen beschikbaar in het vliegtuig Port de Paix-Port au Prince. Ik heb nu dus twee nachten hier voor ik naar huis ga. Gisteravond is het een beetje laat geworden op de verjaardag van Esther. Het was een rare dag van afscheid nemen, inpakken en vooruit denken. Om half 2 ging ik naar bed en om kwart voor 4 ging de wekker weer. Michael heeft me heel lief naar het vliegveld in Port de Paix gebracht. Met de motor kan ook maar met de auto is veel makkelijker, heerlijk! Na een vlucht van 45 min landde ik in Port au Prince en Nader stond al keurig op mij te wachten. Esther had me verteld van Visa Lodge, een hotel vlak bij het internationale vliegveld en daar wilde ik dus 2 nachten blijven. Niet gereserveerd en geen back-up plan maar ‘dat zal wel loslopen’. Vanaf het vliegveld doken we de achterstraten van Port au Prince in en helaas zijn er nog veel tentenkampen. Niet echt de ideale omgeving voor een hotel maar na het indraaien van een oprit stonden we opeens in een ander Port au Prince. Palmbomen, zwembad, zakenlui aan het ontbijt, koffie voor het grijpen, een goede plek om om te schakelen naar de westerse wereld. En ze zullen heus wel plek hebben! Opgetogen huppelde ik naar de receptie. Je kunt je mijn gezicht voorstellen toen de dame achter de balie zei dat ze geen plek hadden! Gelukkig heeft Nader toen een beetje lopen smoezen met de manager en vanmiddag is er een kamer voor mij vrij. Nu weet ik niet hoeveel van dat gesmoes voor de show was maar ik was blij dat ik niet verder hoefde te zoeken naar een ander hotel. Ik schrijf dit dus aan de rand van het zwembad terwijl ik wacht op een ontbijt van ham en eieren met toast. Prettig geregeld, toch?
En het voelt zo verkeerd. Ik kan mij ditzelfde gevoel herinneren van de vorige keer. Hoe kan een land twee zulke verschillende gezichten hebben? Van een situatie waar je een baby wiens moeder is overleden geen melk kunt aanbieden omdat je dat simpelweg niet hebt, naar een situatie waar zakenlui een wedstrijd lijken te houden wie de meeste telefoons en de kleinste laptop heeft.
En daar zit ik met mijn laptop en mijn smartphone. Aan een ontbijt dat waarschijnlijk genoeg kost om een gezin een dag van te kunnen voeden. Even wennen…..

Groeten, Jacqueline