Chikungunya
Blijf op de hoogte en volg Jacqueline
19 Juni 2014 | Haïti, Passe Catabois
Dag allen,
Lijdt iedereen al aan de Oranje-koorts? We krijgen hier vaag wat mee van het WK. Voetbal is hier populair en ook hier in Passe Catabois luistert men naar wedstrijden via de radio. Af en toe hoor je ‘goooooaaaaaaaaaaal’ maar bij navraag weet soms niemand welk land er gescoord heeft. De favoriet is hier Brazilië maar ik blijf Nederland promoten!
Er heerst hier een hele andere koorts dan de Oranje-koorts. Chikungunya, een neefje van dengue en malaria, is een door muggen overdraagbare hemorragische koorts die als extraatje ook voor flinke bot-spierpijnen zorgt. En helaas mag ik zeggen dat ik een ervaringsdeskundige ben. Drie weken geleden begon op de maandagavond de ergste koorts die ik ooit gehad heb met veel pijn in het hele lichaam maar vooral in de benen. Het was een nacht die ik nooit zal vergeten. Dengue was kinderspel! Ik heb me nog nooit zo ziek en zielig gevoeld! Je wilt uit bed voor pijnstillers en water maar door de pijn is dat bijna niet te doen. Bij het op gang komen met lopen voelt het alsof je op gebroken botten loopt. Gelukkig waren alleen de eerste twee nachten zo erg. Overdag strompelde ik met stijve benen rond in het ziekenhuis maar in beweging blijven helpt. Je kunt bij binnenkomst van sommige patiënten al zien dat ze het hebben; het is een typisch stijfbeens loopje. De koorts is goed te bedwingen door medicijnen maar de pijn is onaantastbaar door pillen. Bij Chikungunya hoort ook een jeukende uitslag maar die is op een zwarte huid niet te zien. Op een blanke huid wel… Ik zag er uit als een omgekeerde aardbei; rode vlekken/stippen op een witte ondergrond. Inmiddels gaat het prima met mij maar ik kan niet zeggen dat ik zonder spierpijn ben. Maar dat hoort ook bij het beeld. De spier/botpijn kan tot vier maanden aanblijven. Het lijkt dat we over de grootste piek van Chikungunya heen zijn maar we zijn er nog niet van af. Het lijkt voor iedereen een bijna onontkoombare ziekte. Iedereen die het nog niet heeft gehad wacht in angst af; wanneer worden zij het slachtoffer van een gemene mug die ze Chikungunya geeft?
Afgelopen week kwam er een vrouw met de baby van haar tante in de kliniek. De baby, Mithaëla, was 3 dagen oud en wilde niet goed voeden aan de borst. Mithaëla was een klein poppetje en leek te vroeg te zijn geboren. De moeder van Mithaëla was thuis gebleven dus dat zorgde voor een probleem. Hoe krijgen we Mithaëla goed aan de borst als de desbetreffende borst op een paar uur afstand hangt? De vrouw ging de moeder halen en liet de baby bij ons achter. Een uur werd twee uur, twee uur werd drie uur en we begonnen ons een beetje ongerust te maken. Wat als ze nooit terug kwamen? Wat als het een goed gespeelde ‘baby-dump’ was? Mithaëla kreeg de fles en een schone luier en drie uur werd vier uur. Mithaëla deed een middagdutje in een kartonnen doos. Vier uur werd vijf uur. Half en half begonnen we te overleggen wat we zouden doen als de familie niet meer terug kwam maar we durfden niet rechtstreeks te beslissen bij wie Mithaëla in huis zou moeten terwijl dingen geregeld zouden worden. De kliniek was voorbij en de operaties waren gedaan. Nog geen familie. Vijf uur werd zes uur. We besloten om een cola te drinken in het ziekenhuis en ondertussen lag een wakkere Mithaëla zo scheel als een otter op de arm om zich heen te kijken. Het was toch wel een lief poppetje. En ze had net zulke wenkbrauwen als opa Hol. Wat als… De dochter van de wachter kwam aanlopen en zei: ‘de moeder van de baby is gearriveerd.’ Vol opluchting schoten we van de bank af en riepen in koor: ‘Geweldig! Waar is ze?!’. Mithaëla bleek het met wat geduld en een straffe hand prima te doen aan de borst van haar moeder. Inmiddels is ze naar huis. Haar eigen huis!
Groeten, Jacqueline
Lijdt iedereen al aan de Oranje-koorts? We krijgen hier vaag wat mee van het WK. Voetbal is hier populair en ook hier in Passe Catabois luistert men naar wedstrijden via de radio. Af en toe hoor je ‘goooooaaaaaaaaaaal’ maar bij navraag weet soms niemand welk land er gescoord heeft. De favoriet is hier Brazilië maar ik blijf Nederland promoten!
Er heerst hier een hele andere koorts dan de Oranje-koorts. Chikungunya, een neefje van dengue en malaria, is een door muggen overdraagbare hemorragische koorts die als extraatje ook voor flinke bot-spierpijnen zorgt. En helaas mag ik zeggen dat ik een ervaringsdeskundige ben. Drie weken geleden begon op de maandagavond de ergste koorts die ik ooit gehad heb met veel pijn in het hele lichaam maar vooral in de benen. Het was een nacht die ik nooit zal vergeten. Dengue was kinderspel! Ik heb me nog nooit zo ziek en zielig gevoeld! Je wilt uit bed voor pijnstillers en water maar door de pijn is dat bijna niet te doen. Bij het op gang komen met lopen voelt het alsof je op gebroken botten loopt. Gelukkig waren alleen de eerste twee nachten zo erg. Overdag strompelde ik met stijve benen rond in het ziekenhuis maar in beweging blijven helpt. Je kunt bij binnenkomst van sommige patiënten al zien dat ze het hebben; het is een typisch stijfbeens loopje. De koorts is goed te bedwingen door medicijnen maar de pijn is onaantastbaar door pillen. Bij Chikungunya hoort ook een jeukende uitslag maar die is op een zwarte huid niet te zien. Op een blanke huid wel… Ik zag er uit als een omgekeerde aardbei; rode vlekken/stippen op een witte ondergrond. Inmiddels gaat het prima met mij maar ik kan niet zeggen dat ik zonder spierpijn ben. Maar dat hoort ook bij het beeld. De spier/botpijn kan tot vier maanden aanblijven. Het lijkt dat we over de grootste piek van Chikungunya heen zijn maar we zijn er nog niet van af. Het lijkt voor iedereen een bijna onontkoombare ziekte. Iedereen die het nog niet heeft gehad wacht in angst af; wanneer worden zij het slachtoffer van een gemene mug die ze Chikungunya geeft?
Afgelopen week kwam er een vrouw met de baby van haar tante in de kliniek. De baby, Mithaëla, was 3 dagen oud en wilde niet goed voeden aan de borst. Mithaëla was een klein poppetje en leek te vroeg te zijn geboren. De moeder van Mithaëla was thuis gebleven dus dat zorgde voor een probleem. Hoe krijgen we Mithaëla goed aan de borst als de desbetreffende borst op een paar uur afstand hangt? De vrouw ging de moeder halen en liet de baby bij ons achter. Een uur werd twee uur, twee uur werd drie uur en we begonnen ons een beetje ongerust te maken. Wat als ze nooit terug kwamen? Wat als het een goed gespeelde ‘baby-dump’ was? Mithaëla kreeg de fles en een schone luier en drie uur werd vier uur. Mithaëla deed een middagdutje in een kartonnen doos. Vier uur werd vijf uur. Half en half begonnen we te overleggen wat we zouden doen als de familie niet meer terug kwam maar we durfden niet rechtstreeks te beslissen bij wie Mithaëla in huis zou moeten terwijl dingen geregeld zouden worden. De kliniek was voorbij en de operaties waren gedaan. Nog geen familie. Vijf uur werd zes uur. We besloten om een cola te drinken in het ziekenhuis en ondertussen lag een wakkere Mithaëla zo scheel als een otter op de arm om zich heen te kijken. Het was toch wel een lief poppetje. En ze had net zulke wenkbrauwen als opa Hol. Wat als… De dochter van de wachter kwam aanlopen en zei: ‘de moeder van de baby is gearriveerd.’ Vol opluchting schoten we van de bank af en riepen in koor: ‘Geweldig! Waar is ze?!’. Mithaëla bleek het met wat geduld en een straffe hand prima te doen aan de borst van haar moeder. Inmiddels is ze naar huis. Haar eigen huis!
Groeten, Jacqueline
-
19 Juni 2014 - 18:27
Anne :
Betekent chikungunya 1 keer en daarna nooit meer? Of kan het terugkomen in hetzelfde lichaam? Wat een verschrikkelijk gevoel moet het zijn geweest...
Gelukkig dat mama Mithaëla haar dochter niet in de steek heeft gelaten en waarom het zo lang moest duren is jullie nog onbekend? Apart dat ze er ook niet van tevoren bij stil staan dat het handig is bij zo'n probleem dat mamsie mee gaat. Maar respect voor tante dat zij dit graag voor haar familie over heeft, daar kan ik en velen met mij in Nederland dan weer wat van leren. Want hoe eensgezind we ook tijdens het WK hier lijken, als het er op aan komt blijven we vaak liever op de bank hangen dan een autoritje naar het zieken/verpleeghuis.
Leuk om weer wat van je te lezen, Jacqueline! Groetjes, -
19 Juni 2014 - 18:30
Anne :
Oef, en ik lees dat Anne-Marie er ook last van heeft (gehad)... sterkte voor jullie allemaal! -
22 Juni 2014 - 21:34
Marjolein:
Dengue was maar kinderspel? En ik maar denken dat ik dood zou gaan toen ik dat had!! Oohh.. Wat vreselijk moeten jullie je gevoeld hebben!! Ik hoop zo (en bid) dat het gauw overwaait! En dat alle muggen uitgemoord worden door een snelle meppende hand! Heel veel sterkte daar!
Lieve groetjes,
Marjolein (&Holgen)
(p.s. schrijf wat minder in van die ingewikkelde Nederlandse uitdrukkingen ("zo scheel als een otter") want dat vertaald zo moeilijk. ;) ) -
23 Juni 2014 - 21:33
Fam. Boonzaaijer:
Oh wat zul jij je ellendig gevoeld hebben, hopelijk duren de naweeën korter dan 4 maanden.Beterschap !! Ennuhhh de wenkbrauwen van opa Hol, die kan ik mij toch echt niet meer herinneren.
Liefs van ons allemaal XXX
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
