Wilgens
Blijf op de hoogte en volg Jacqueline
22 Mei 2014 | Haïti, Passe Catabois
Gisteren en vandaag zijn de eerste dagen zonder regen. En dat is dan wel weer lekker. Na de 7 maanden bijna geen regen ben je een lange periode regen ook zo weer zat. Voor de tuinen is het prima maar voor het dagelijkse leven is het niet makkelijk. Vorige week liep er een dag een Haitiaanse medische student Wilke met ons mee. Eerst in de ochtend de kliniek en smiddags tijdens de operaties. Aan het eind van de dag moest hij weer naar Port de Paix maar rond 13.00 begon de regen. En niet zo zachtjes ook. Toen we om 16.00 klaar waren bleek dat de weg naar Port de Paix te modderig was voor motoren en dat de rivieren te hoog waren om nog doorheen te kunnen. Even afgewacht maar uiteindelijk kon hij echt niet weg. Fre Jal belde van de overkant van de eerste rivier. Er was geen doorkomen aan. Dus maar een bed voor Wilke opgemaakt in het gastenverblijf. Eten verzorgd, oplader voor zijn telefoon geregeld, en in plaats van bijkomen van een dag mentoring moest ik hem blijven vermaken. Gelukkig kon Wilke het goed vinden met Ben dus ik hoefde hem niet alleen bezig te houden. Voor de volgende dag 07.00 een chauffeur geregeld. Hopen dat de rivier genoeg gezakt zou zijn of dat de route buiten de rivieren om niet al te modderig zou zijn. Gelukkig was dat zo en kon Wilke de dag erna naar Port de Paix. En zo zorgt de regen voor problemen. Regen maakt alles net even ingewikkelder. Maar we klagen niet……
Afgelopen dinsdag werd er een jongeman door zijn vader en twee broers de kliniek in gedragen. Wilgens, 24 jaar oud en ziek sinds februari. Gezwollen benen, opgezette buik en onder al die vochtophoping zo mager als een lat. Zijn gezicht was zo mager dat het een doodshoofd leek. Op sterven na dood, zo was zijn situatie. Het verhaal bleef wat onduidelijk maar sinds februari waren ze bij kruidendokters, privé-dokters en waarschijnlijk ook voodoodokters geweest. De moeder zei dat ze zelfs hun matras hadden moeten verkopen om de doktoren te betalen. En hij werd alleen maar zieker. De HIV test bleek positief en er was ook een sterke verdenking dat hij tuberculose had. Wilgens zei dat hij 2 maanden geleden elders een HIV test had laten doen en dat ze zeiden dat die test negatief was. We besloten om hem op te nemen, eigenlijk tegen beter weten in maar mischien, mischien zou hij door reguliere medicijnen voor tuberculose en antibiotica zo ver opknappen dat hij met HIV-remmers kon beginnen. Hij is maar één nacht opgenomen geweest. Woensdagmorgen is hij bij ons overleden. Wat als…. Een vraag die je op veel manieren kunt afmaken. Eind van het verhaal is een jongen van 24 die overlijdt.
Groeten, Jacqueline
-
31 Mei 2014 - 08:15
Anne :
Oef! Wat word ik nu weer met mijn neus op de feiten gedrukt door dit verschrikkelijke verhaal. Je conclusie is helder. Wat is toekomst, dromen en sparen als je dit hoort. De dood is voor ons allemaal even dichtbij, maar inderdaad: wat als....?
Fijn dat er wel weer wat regen is gevallen, veel sterkte met de rompslomp daardoor, maar de zegen is op de lange termijn vast groter dan de narigheid voor het moment. Voor een iets betere oogst moet er denk ik nog wel meer vallen, of niet?
Zet 'm op, Jacqueline! En wie weet kan die Wilke jullie 'in de toekomst' wel vaker helpen, zonder dat je hem op sleeptouw hoeft te nemen... dat is investeren hè.
Groetjes!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley