Huisgenoten

Hallo allemaal,

Lief dagboek, vandaag was een bijzondere dag. Vandaag was James Bond mijn patiënt en heb ik zijn maagklachten mogen aanhoren! Oh, lief dagboek, het was gewoon te goed om waar te zijn! Maar het is geen leugen! Ik pakte een dossier en tijdens het roepen realiseerde ik dat zijn voornaam Jamesbond was. Anna had het dossier gemaakt en ook zij vond het een geweldige naam voor die jongen. Alleen had hij zelf geen idee wie James Bond was. Zijn vader had misschien ergens die naam ooit eens gehoord en waarom dan ook besloten zijn zoon zo te noemen. Dus, lief dagboek, ik ben nog steeds helemaal stirred but not shaken want de dag dat je naar het hart van James Bond mag luisteren…..!!!

Ik kan niet meer zeggen dat ik alleen woon. Sinds de waterleidingproblemen deel ik mijn huis met duizenden, duizenden wezentjes. Mieren. Ik heb nooit geweten dat mieren zo van water houden. Doordat er vaak geen stromend water is, moet ik een watervoorraad in huis houden. Drinkwater zit in dichte flessen maar water voor afwas en de planten (de arme resten van mijn ooit zo mooie tuin) staat in open bakken. En, ooh, wat houden de mieren daarvan! Ze hebben mijn huis overgenomen in hun zoektocht naar water. Elke dag verdrinkt er een heel leger mieren in die bakken maar ze blijven komen. En als ze toch binnen zijn, meteen ook maar op patrouille door de rest van het huis. Tijdens het eten koken even een gebruikte lepel op het aanrecht laten liggen, geen goed idee. De fluitketel is ook een geliefde plek. Ook al gooi je hem leeg na gebruik, vocht genoeg om nog aantrekkelijk te zijn voor de mieren blijft achter en elke ochtend krioelt de ketel van mieren. Ik ben blij dat ik mijn koffie ouderwets door een koffiefilter opgiet want dan blijven mogelijk achtergebleven mieren na het omspoelen tenminste achter in het filter. Alleen na een bui laten ze me even met rust want dan vinden ze buiten genoeg water. Mieren zijn dus waterdieren. Nooit geweten. Mocht er een bioloog onderzoek willen komen doen, welkom. Mocht iemand een miereneter over hebben, meer dan welkom!

En over waterleidingproblemen gesproken. Een lid van het water comité kwam de jaarrekening presenteren. Houd in gedachten het gebrek aan stromend water dat ik en iedereen het afgelopen jaar gehad heeft. De rekening was hoger dan normaal, oh wacht eens, de rekening is verdubbeld! Meer betalen in de hoop op betere service, was de opmerking van het comité. Mmmm, logica.

Er zijn Amerikaanse bezoekers en dat geeft soms wat hoofdbrekens met de taal. Nederlands, Creool en Engels gebruik ik nu door elkaar en regelmatig raak ik in de war en spreek de verkeerde taal tegen de verkeerde persoon. Fran, een pre-med meisje, zit in tijdens mijn spreekuur en regelmatig raak ik de weg kwijt tijdens de twee talen naast elkaar praten. Dan moet ze me even helpen onthouden dat ik halverwege mijn uitleg terug gegaan ben naar Creools. Of ik ga in het Engels door tegen de patiënt die me vervolgens aankijkt of ik twee hoofden heb en ik heb geen idee waarom ze niet reageert. Het geeft een extra dimensie aan het spreekuur. Mijn grootste angst is nog dat ik even wat tussen neus en lippen door tegen Anna wil zeggen over bijvoorbeeld een patiënt en dat ik dat dan opeens doe in het Creools zodat de patiënt weet wat ik over hem/haar zeg! Een waarderende opmerking tegen een collega over iemands gespierde armen of het doorspelen van een rare klacht van een patiënt kan dan opeens ontsporen! Gelukkig ben ik nooit zo onprofessioneel….

Groeten, Jacqueline