water en vuur

Dag allemaal,

Na de cycloon Matthew blijft het regenen. Veel modder en de hoge rivier zorgen voor een stagnatie van het dagelijkse leven. Weinig patiënten in het ziekenhuis, al zijn er percentage gewijs wel veel bevallingen. Blijkbaar is het koude natte weer een goede tijd om te bevallen. De wegen zijn erg slecht en er was even sprake van een volledige afsluiting van de weg naar Port de Paix. Een stuk weg, waar aan de ene kant een ravijn met onderin de rivier en aan de andere kant een berg, was bedolven onder een aardverschuiving en een stuk van de weg was verdwenen in het ravijn. Gelukkig was er genoeg weg over om, nadat de modder was weggehaald, toch passeerbaar te zijn voor motoren en na een tijdje ook weer voor auto’s. Maar wat een modderbende is het nog steeds. Na 3 weken regen ziet iedereen uit naar zon zodat alles weer kan drogen en het normale leven weer kan beginnen. En dan kunnen we zelf ook weer wat opdrogen. Ale kleding en bijvoorbeeld lakens zijn klam en koud, het zal heerlijk zijn als alles weer even door en door droog te zijn!

Maar mijn weblog heet niet zomaar water en vuur. Er is brand geweest in een bijgebouw van het ziekenhuis. En gelukkig zitten we niet midden in de grote droogte van een paar weken gleden. De regen heeft waarschijnlijk voorkomen dat een brand in de dossierkamer door is geslagen naar het hoofdgebouw van het ziekenhuis. Waarschijnlijk was de oorsprong van de brand elektrisch. De dossierkamer en de overkapping van de wachtkamer is volledig afgebrand maar het ziekenhuis is bewaard gebleven. Jammer van de materiele schade in de wachtkamer en de omgrenzende containers en het verlies van alle dossiers maar het had veel erger kunnen zijn. Als alles kurkdroog was geweest, zoals voor de cycloon, dan was de brand waarschijnlijk als een lopend vuur naar het hoofdgebouw gegaan. Nu is het beperkt gebleven, ook door de inzet van omwonenden die meehielpen met het blussen en nat maken van omliggende daken. De service van het ziekenhuis kan gewoon doorgaan. Al gaan de verhalen ook als een lopend vuurtje rond. Na de brand ging ik met de motor naar Port de Paix om dingen te regelen en papier te halen voor dossiers. Onderweg hoorde ik al dat het ziekenhuis helemaal was afgebrand. De motorchauffeur en ik waren het samen eens; voordat de dag om is wordt het verhaal steeds groter. En omdat ze mij weg zagen gaan uit Passe Catabois, ondanks de modder en de hoge rivier, gaan ze vast verzinnen dat ik de brandstichter ben!

Groeten,
Jacqueline