Het begin is er....

Hallo allen,
Nou, de 1e 24 uur van mijn reis naar Haïti zit erop! Ik zit nu op het vliegveld in New York op mijn vlucht naar Port au Prince te wachten. Het is hier 06.00 dus 12.00 bij jullie, denk ik. En wat een 24 uur is het geweest. Na pakken, herpakken, wegen, opnieuw inpakken van de koffers zag ik de bui al hangen; reizen is leuk maar niet met 2 loeizware koffers, een zware weekendtas en een handtas die ook niet al te licht is. Maar wat geweldig om zoveel spullen mee te kunnen nemen naar Passe Catabois! Medicijnen, catheters, naalden, verbandmateriaal en handkolven, van alles gaat mee en ik kan niet wachten tot ik het daar in gebruik kan (laten) nemen! Dat maakt al dat gesleep meer dan de moeite waard! En dan staan er nog genoeg spullen die hopelijk met de container mee kunnen dit jaar. Over het afscheid nemen laten we het maar niet hebben. Het blijft een vervelend iets en op zo’n dag lijkt het net alsof ik de afgelopen jaren alleen maar afscheid aan het nemen ben. Het afscheid blijft je langer bij dan het weer gedag zeggen. Maar goed, inchecken maar weer…
Helaas maakten ze mij op Schiphol blij met een dode mus, om maar eens een goed Nederlands gezegde te gebruiken. ‘Ja hoor, mevrouw, uw bagage kan zo van de ene vlucht via transfer naar de volgende vlucht.’ Ik erg blij want een nacht op een vliegveld is al erg genoeg zonder dat te moeten doen als een ezel met alle bagage. Helaas werkte het dus niet zo en moest ik alle bagage toch bij me houden. Gelukkig is er een kamer waar je tegen betaling je koffers kunt stallen dus dat heb ik maar gedaan. Maar… ik was erg blij dat alle twee de koffers van de band kwamen rollen. Geen probleem, drugs smokkelen! Om 21.00 US tijd/03.00 NL tijd begon mijn nacht op JFK vliegveld. Gelukkig blijft de koffieshop de hele nacht open…. Na een hazenslaapje hier en een hazenslaapje daar gaf ik om 05.00 de moed op en ging maar vast op weg naar de volgende vertrekhal. Gelukkig was daar een erg aardige vrouw die alle papieren nog eens nakeek en mij als afsluiting een goede raad gaf; ‘Drink geen water in Haïti’. Ja, en bedankt… Een advies voor jullie allemaal; ga mij geen onjuiste goede raad geven als ik mijn schoonheidsslaapje niet heb gehad. Word mijn humeur lelijk van….
Nog even een Babylonische spraakverwarring bij de douane. De man riep naar mij dat mijn ‘wig’ niet naar binnen mocht. Mijn wig? Mijn pruik? Ik heb geen pruik, dank je zeer beleefd! Uiteindelijk bleek ‘wig’ in zijn breed Amerikaans accent ‘wagon’ te zijn oftewel mijn bagagekarretje. En nu zit ik dus erg vroeg, erg moe en erg ontheemd te wachten op mijn vlucht om 09.00 naar Port au Prince.
Wordt vervolgd.