Lekker zitten mieren

Hallo mensen!

Het begint hier langzaam maar zeker steeds iets warmer te worden. De nachten zijn minder koud maar ik heb nog wel steeds een deken nodig. Overdag is het al snel 30’C maar met de wind erbij is het goed houdbaar. Ik begrijp dat het bij jullie de komende nacht -16’C wordt? Het is vreemd om te bedenken dat het bij jullie nog steeds winter is! De rust is hier heerlijk teruggekeerd. Het team is weg en tot volgende week donderdag blijft het stil. Dan komt een Ned. team. Er komen aardig wat mensen ‘op bezoek’ in februari en ik kijk vooral uit naar het bezoek van Ryna en Leah, twee Amerikaanse meiden die ik vorig jaar ook ontmoet heb. Zij blijven maar een paar nachten maar toch erg leuk. Afgelopen dinsdag is Nadine, een vriendin van Marjolein gekomen. Zij blijft 5 maanden en doet allerhande klussen.

Ik heb enorm jeukende voeten. En geloof het of niet, dat komt door een bevalling! Een vrouw in verwachting van een tweeling kwam in het ziekenhuis om ingeleid te worden omdat ze over tijd was. We hadden 3 operaties en erna gingen we weer lekker bij Evens/café Marktzicht een cola drinken. Erna liepen we terug en kwam ik op het ziekenhuisterrein aan de praat met een TB patiënt. Opeens kwam de vrouw die bij de bevallende vrouw was naar me toe en zei dat de bevallende vrouw op de latrine zat omdat ze voelde dat ze naar de wc moest. Jaja, naar het toilet of persdrang? En de latrine is gewoon een ouderwetse ‘poepdoos’; een houten hok boven een grote kuil. Als de baby daarin valt krijg je het kind er nooit meer levend uit. Ik liep naar de latrine en de vrouw was gelukkig naast de latrine gaan zitten. Floep, daar was baby nr. 1! Zo op de grond tussen de struiken! Het baby’tje deed erg zijn best maar ademde wat slecht. Op mijn knieën ernaast geprobeerd te helpen, ondertussen schreeuwend voor Anne-Marie en Esther die in het ziekenhuis waren. Na een tijdje werd ik gemeen in mijn voeten gebeten en bleek ik ermee midden in een mierennest te zitten. Ik probeerde het te negeren maar ze bijten echt gemeen! Ik heb er nu nog last van, akelige zeikerds! De 1e baby afgenaveld en Anne-Marie liep met de vrouw naar binnen. In de kamer hurkte de dame en floep, daar was baby nr. 2! Nog helemaal in de vruchtzak. Geen handschoenen aan maar toch de zak open gemaakt en het baby’tje gepakt. Deze had reanimatie nodig maar schreeuwde erna moord en brand. Toch ook geen manier om zo je leven buiten mama te beginnen, ik kan het hem niet kwalijk nemen! Gelukkig doen mama en de twee jongens het nu goed.
Maar de jongens ‘hadden geen lange benen’. Dat is een uitdrukking die de Haïtianen gebruiken voor een snelle bevalling. Met een lange bevalling heeft de baby ‘lange benen’. Schitterend bedacht, toch?

Succes met de kou!

Groeten, Jacqueline