Paard in bed

Goedemorgen!
Het is nu zondagmorgen en ik zit lekker in het ochtendzonnetje. Dat is bij jullie wel anders! Wat een koud weer. Toch nog winter na alle regen. Wel jammer dat ik al de winterpret mis. Het is al heel wat jaren geleden dat ik heb geschaatst. Er zit nu bijna 40’C verschil tussen de temperatuur bij jullie en bij mij. Doe wel voorzichtig, hè, op het ijs en op de weg.
Ik ben er trouwens achter gekomen dat ik SMS-jes uit Nederland niet krijg. Heel vreemd, wel uit Engeland en Australië maar niet uit Nederland. Discriminatie! Ik heb de batterij er nu maar even uitgehaald en hoop dat de mobiel zichzelf geneest. Ik vind het wel erg balen dus hoop dat dit helpt.

Mijn diensten zitten er op. Acht dagen dienst gehad en bijna elke nacht er wel even uit geweest. Toch is het niet te vergelijken met de diensten toen de cholera er was. Veel rustiger nu. Ook zijn we veel strenger met het wegsturen van mensen die buiten kliniektijden komen. Alleen bevallingen, hechtwonden, bedden en ernstige zieken behandelen we. De ‘maagpijn’ en ander klein spul dat ze al enige tijd hebben moeten terug komen in de kliniek. En de mensen lijken het te gaan snappen. Ik kreeg ruzie met een man die met zijn zoon kwam die al 5 dagen een zere arm had. Hij sputterde heftig tegen maar ik hield voet bij stuk. De volgende dag kwam hij naar de kliniek en bleek de man één van de dorpsleiders te zijn. Toch groette hij mij een tijdje later dus blijkbaar begreep hij dat hij fout had gezeten. En als we consequent zijn dan komt de boodschap des te beter over.

In één van mijn diensten een oude man die ik nog van vorig jaar ken gezien. Zijn catheter zat verstopt doordat hij veel bloed in zijn urine had. Na het verwisselen kwam er bijna puur bloed uit. Hij was met zijn paard gekomen, een reis van 3 uur. Ik bood hem voor de nacht een bed aan en dat accepteerde hij graag. Het paard stond buiten vastgebonden en ik vroeg me af of dat paard geen water of zo nodig had voor de nacht. De man kroop lekker op bed en bedankte me. Ik vroeg hem: ‘En je paard dan?’ Zegt hij heel droog: ‘Die hoeft niet in bed, die slaapt buiten’. Het hele ziekenhuis bleef nog minstens een uur hierover nagiechelen en het herhalen. Erg grappig.

Het is wel weer lekker om geen dienst te hebben. Ik heb gisteren een cake gebakken met een appel die het Amerikaanse team had achtergelaten. Appels zijn hier niet te krijgen dus het is dubbel zo lekker. Toen ik dienst had durfde ik niet met bakken te beginnen omdat je niet weet wanneer je gebeld wordt. En gisteren ook een heerlijke pompoensoep gemaakt. En twee pizza’s gebakken voor pizza-night. Half ook nog zitten denken aan brood bakken maar dat zou wel erg veel keukenpret in één dag worden. Je moet niet overdrijven!

Groeten, Jacqueline