Elkana 3
Door: jacquelinehaiti
Blijf op de hoogte en volg Jacqueline
10 Maart 2012 | Haïti, Passe Catabois
Het wordt een trilogie over Elkana. Ze heeft ons aardig bezig gehouden. Vandaag hebben we haar naar het grotere ziekenhuis in La Point gebracht. Met de tracheostoma ging het goed maar op de lange termijn is Passe Catabois niet de juiste plaats voor haar. Ze heeft nog een keer een periode gehad waarbij haar longen het slecht deden. Gelukkig reageerde ze op de medicatie en knapte erna weer op. Maar misschien zou dat bij een volgende aanval niet zo lopen. Ook kreeg ze veel taai slijm en we hebben geen goede uitzuigmiddelen. En slijmoplossende middelen hebben we ook niet. Zelfs de middelen om haar tracheostoma schoon te maken hebben we niet. En de oorzaak van haar problemen bleef onduidelijk. Vandaar dat we vandaag besloten om naar La Point te gaan. Elkana liggend achterin de auto. Haar moeder is erg lief en heeft ook de afgelopen nachten geen oog dicht gedaan. Ook in de auto verloor ze haar dochter niet uit het oog. Eenmaal in La Point werd Elkana gezien door dokter Vilton, een geweldig mens. Zij riep dokter Mozart erbij, de chirurg. Ze denken dat ze mogelijk een divertikel in haar slokdarm heeft die alle andere problemen veroorzaakte. Maar ze moet verder röntgenonderzoek hebben. Hiervoor moet ze eigenlijk naar Port au Prince. Ze namen Elkana op omdat ze ook wel begrepen dat het bij ons geen goede situatie is. In La Point heb je meer personeel en meer middelen. Maar het is nog geen ultieme situatie. Ik (dus jullie) hebben haar geld gegeven voor het verblijf in La Point. Helaas moeten ze daar voor alles betalen. Het was zo moeilijk om Elkana achter te laten. Met hart en ziel heb ik voor haar gezorgd en ik hoop, ik bid, dat ze op een dag weer voor mij staat en genezen is. Wat een zorgen heb ik om haar (gehad) en ik hoop zo dat het niet voor niets is geweest.
Ik kwam in La Point ook de familie van Soniek tegen. Hij was de 22 jarige man met de buikproblemen. We hebben hem afgelopen zondag doorgestuurd en hij is in La Point geopereerd aan zijn darmen. Volgens de familie was hij nog wel ziek maar hij begint langzaam wat op te knappen. Dat was goed nieuws. Het is goed om in moeilijke tijden waarin alles tegen lijkt te zitten ook stil te staan bij de dingen die wel goed aflopen. Helaas blijven de vervelende situaties je langer bij dan de goede.
Het zijn een aantal pittige weken geweest. En daarom was het zo heerlijk om via de ouders van Esther een envelop van thuis te krijgen! Tekeningen van Anne, Sytze, Chiel, Christa en Cas (en van Ciska en Stephan….), heerlijke brieven, een foto van Charlie ( de bovenste beste hond ooit), een door Christa geverfde vlag van Haïti; het was een geweldige verrassing! Alle tekeningen hangen tentoongesteld in de keuken en elke dag moet ik ervan glimlachen. Ik mis jullie enorm maar zo hangt er toch een stukje van jullie vlakbij.
Veel liefs,
Jacqueline
-
12 Maart 2012 - 18:52
Liesbeth:
Hoi Jacqueline,
Leuk al je verhalen weer te lezen. Vanmorgen moest ik voor zowel Henk als Guido een afspraak in het ziekenhuis maken, en ik moest best wel lang wachten voordat de telefoniste opnam en me daarna weer doorverbond. Terwijl ik zat te wachten moest ik denken aan die vrouwen in Haiti die dagen moeten lopen voordat ze bij jullie aankomen... Zit je toch weer een stuk rustiger op je stoel!
Vorige week heb ik trouwens nog vanuit de lucht naar je gezwaaid! Niet gezien? Ik zag je op het stoepje voor de kliniek zitten. Ik kwam net met een vliegtuig vanuit Hato overvliegen, maar dat ding ging best wel snel, dus het geeft niet dat je niet terugzwaaide.
Ik heb nog even geprobeerd om de stewardes te overtuigen dat ik ook een aantal weken ontwikkelingswerk had gedaan, en dat die stoel daar voorin nog leeg was en dat ik zo veel afgevallen was enzo, maar het hielp niet... Moet je me toch es vertellen hoe jij zoiets aanpakt!
Nou jacq, de groetjes,
werkse in het warme Haiti (hier breekt nu ook eindelijk af en toe het lentezonnetje door)
Liesbeth -
12 Maart 2012 - 19:33
Stefanie:
Beste Jacqueline,
ik ken jou verder niet (jij mij ook niet) maar ik kwam toevallig op je site terecht omdat ik wat aan het surfen was op het web ivm mijn eigen reis naar Haiti in augustus. mooi om je verhalen te lezen- wat een ellende daar maar wat fijn dat je daar toch kan helpen en zo "Gods handen en voeten"" kan zijn daar. Zijn zegen in alles toegewenst! Stefanie, Apeldoorn, Nederland -
12 Maart 2012 - 20:17
Janny V.schoonhoven:
Hoi Jacqueline ik heb je verslagen weer gelezen en ik heb veel bewondering voor je wat jij allemaal doet en dan met zo weinig middelen , dat gaat in het gelderse valleiziekenhuis wel even anders. Is het nu ook zo warm of valt het mee? Ze weten nu thuis wat je wilt he als je weer terug kom , ze kunnen alvast met de dierentuin beginnen haha. Ik wens je alle goeds voor daar en wijsheid om de goede beslissingen te nemen! Heel veel groetjes ook van Jan uit de Poel en tot de volgende keer, doei -
12 Maart 2012 - 20:30
Anne:
Amen, op de reactie van Stefanie, je bent echt een hand van God daar, Jacqueline! En draagt ook een stukje van Zijn liefde mee in je hart, want die terechte zorgen getuigen van veel mensenliefde... :-)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley