Hallo

Hallo allen,

Wat een belevenissen, de afgelopen paar dagen, ik voel me alsof ik al weken uit NL weg ben! Zoveel te vertellen, ik doe alles even in vogelvlucht. Dinsdag vaarwel op Schiphol, ondanks mijn goede voornemens toch wel een paar traantjes weggepinkt. Naar JFK ging zonder problemen en gelukkig bleef de terminal (incl. Starbucks!) open de hele nacht. Om 08.25 vertrokken naar Port au Prince(PAP) en iets verlaat gearriveerd. Koffers duurden ontzettend lang maar uiteindelijk wel gekregen, heerlijk. Om 14.30 zou ik van PAP naar Port de Paix (PdP) vliegen en dat werd wat krapjes qua tijd. Nadér, de taxichauffeur, was nergens te bekennen en dus maar zelf een ritje geregeld naar het nationale airport. Klinkt nu erg cool maar ik zat wel met zweet in de handjes, zag mezelf al afgeprijsd op de blanke-slavinnen-markt staan! Maar op tijd op het vliegveld, bleek alleen mijn vlucht al om 11.30 te zijn vertrokken! Volgende vlucht de 22e…. Gelukkig bleek dat achteraf niet waar en zou er waarschijnlijk de dag erna, donderdag, nog een vlucht zijn. Mijn naam werd op de stand-by-lijst gezet. Ik heb zijn naam ook maar gevraagd want ik zag het al gebeuren; ik daar de volgende dag en hij niet en niemand die er dan wat vanaf wist! Via de taxichauffeur een hotel geregeld en dat was weer even spannend maar ook dit keer stelde hij mij niet teleur. Redelijk hotel met airco en een klein beetje koud water als douche maar schoon en vriendelijke mensen. Het is hier zo’n 30 ‘C dus die airco kwam mooi uit, wat een overgang vanuit Nederland. De volgende morgen kwam ik toevallig Anne-Marie tegen bij het ontbijt, stel je voor, zoveel hotels in zo’n stad en we zitten zonder het van elkaar te weten in hetzelfde hotel. Gezellig wat gebabbeld en toen weer op weg naar airport. De vlucht vertrok om 12.30, het kleinste vliegtuigje ooit en turbulentie ++. Landing op de hoofdweg van PdP, erg spannend om midden van huizen, kippen en mensen te landen op een gravelweg! Joanne en Ester haalde mij op en met de tap tap, een vrachtwagentje met open bak die dient als openbaar vervoer richting Passe Catabois. Maar goed dat ze de laadbak goed volstouwen want je vliegt overal heen op die hobbelwegen en rivieroverstekingen. Maar vergeleken bij ons weggetje viel het eigenlijk wel mee, haha! Jojanneke (ja, de 3 J’s zitten op Haiti!) ontmoet en Rob met de meiden en toen maar onder de klamboe gekropen. Donker is echt stikdonker hier, je wordt er bijna claustrofobisch van! O ja, er is geen stromend water want door een ruzie in het dorp is de waterleiding vernield…. Er staat boven op dak een tank en als die leeg is moeten we naar de rivier… Ik hoop zo dat het snel wordt gerepareerd maar ben bang dat het nog even kan duren! Ik droom van een douche en onbeperkt water uit de kraan!
Redelijk geslapen en vanochtend mijn werk hier begonnen. Daarover dus de volgende keer meer.
Ik ga een Haitiaanse SIM regelen en ben dan dus telefonisch, afhankelijk van netwerkbereik, wat makkelijker bereikbaar. Internet zal sporadisch voorkomen, verbinding is slecht en niet hier in huis. Maar ik zal het zeker proberen om jullie binnenkort wat van het werk te vertellen! Ik vind het tot nog toe een grote uitdaging, zit vol goede moed!
Ik hoop dat met jullie alles goed is, geniet van de lente!

Veel liefs, Jacqueline