Dales

Hallo allen,

Nog steeds geen regen, helaas. Volgens onze weervrouw Nadine moet het morgen gaan regenen. Dat heeft ze van een vriendin in Nederland gehoord. Ik hoop het! Regen hier ben je snel zat maar het land kan het goed gebruiken.

Vandaag zijn Anne-Marie, Danielle en Dieuwke met 2 patiënten naar ziekenhuis La Point geweest. Eén ervan is Dales, een 12 jarige jongen. Hij heeft een nare breuk in zijn been net onder zijn knie en hij heeft enorm veel pijn. Tot nu toe had hij teveel pijn om vervoerd te kunnen worden voor een röntgenfoto. We hoopten dat hij misschien door een Amerikaans team, dat in april in Saint Louis du Nord komt, kon worden geopereerd. Maar vandaag kregen we slecht nieuws. De breuk in zijn been is veroorzaakt door een kwaadaardige tumor in zijn bot. Hij heeft dus botkanker met kans op uitzaaiingen. De mogelijkheden voor hem zijn beperkt. Omdat hij zoveel pijn heeft lijkt amputatie van zijn onderbeen voor hem nu de meest ‘humane’ behandeling. Hopelijk is hij daarna pijnvrij en met krukken zou hij zich kunnen verplaatsen. Nu is hij door de pijn en zijn opgezette onderbeen gebonden aan bed. De ouders zijn nu tegen amputatie en dat is begrijpelijk. Het is ook nogal een ingrijpende keuze. Maar ik hoop dat ze inzien dat hem pijnvrij maken belangrijker is dan het behouden van zijn aangetaste been.

Michaëla, het meisje met de brandwond op haar been, is naar huis. Helaas niet omdat de wond volledig genezen is. Het leek een tijd goed vooruit te gaan met de wondgenezing maar afgelopen week vielen opeens de gaten in haar scheenbeen. Het lijkt alsof haar bot van binnenuit aan het vergaan is. Ook hier werd amputatie de enige oplossing. En dit moet gebeuren voordat het bot van haar bovenbeen ook aangetast wordt. De familie weigerde amputatie. Ze is nu naar huis nadat haar moeder heeft geleerd hoe ze de wond moet verzorgen. Ik vraag me af hoe dit gaat aflopen. En het is enorm frustrerend om na al die tijd en na al het drama te merken dat het eindresultaat niet lonend is.

Maar gelukkig gebeuren er ook goede dingen. Bibi, het ventje met ook een brandwond, doet het goed! De wond die wij ‘gemaakt’ hebben zodat hij zijn been weer kan strekken zit bijna dicht. En zijn been kan hij nu goed strekken. Langzaam begint hij met Danielle en Dieuwke te lopen. Nu nog wat mank maar het begin is er!
En ik ben ook blij met de verbetering in de gezondheid van Oriel. Hij is een jonge kerel met TB en HIV. Ik heb stiekem een beetje een zwak voor hem. Sommige mensen raken je meer dan een ander en vanaf het begin vond ik hem aandoenlijk. Beetje verlegen, nooit zeuren, een leuke patiënt.
Zijn 2 maanden TB behandeling bij ons zitten er bijna op en hij zit sinds kort ook op de Hiv-remmers via het programma in La Point. Toen hij ermee startte voelde hij zich erg vervelend maar gelukkig heeft hij doorgezet. Hij begint langzaam op te knappen en daar ben ik erg blij mee. Binnenkort gaat hij naar huis en dan komt hij elke maand terug voor het halen van zijn TB medicatie en geld voor de rit naar La Point.
Het werken in Haïti is net als Haïti zelf; pieken en dalen!

Groeten,
Jacqueline