Inspiratie

Hallo allemaal,

Ik kom inspiratie tekort! Vanavond werd er na een bevalling weer verzocht om een naam voor een meisje en ik kon er zo gauw geen één bedenken. Er zijn natuurlijk veel leuke meisjesnamen maar ze moeten wel passen bij een Haitiaans kind. En uit te spreken zijn voor een Haïtiaan. Al lijkt mij het wel handig voor een kind; je moeder wil je roepen maar kan je naam niet uitspreken! Het meiske van vanavond was een groot kind en daar hoort een grote naam bij. Het is Roselaine geworden.
Leuk detail; tijdens de persweeën van de moeder werd ik opeens compleet afgeleid. Op de muur tegenover mij liep opeens een spin omhoog ter grootte van een hond. Je kon hem gewoon horen stampen! Draait zich halverwege om, kijkt me aan, knikt met zijn hoofd, zegt ‘heu’ en loopt verder. Echt, ik overdrijf niet! (klein beetje maar jullie kunnen het toch niet controleren) Dan kan zo’n moeder best persdrang hebben maar die spin moet eerst dood! Met gevaar voor eigen leven heeft Anne-Marie hem omgebracht. Ik ben aardig gewend aan spinnen nu maar er is een grens!
Het kindje was letterlijk nog niet droog achter de oren of moeder hees zich al in een strakke spijkerbroek en wilde naar huis. Te voet. Naar Foison, echt wel een stief kwartiertje lopen! Gezegd dat ze misschien beter met een motor naar huis zou kunnen gaan maar daar was men niet van onder de indruk. Wat een mensen, heerlijk.
En dan loop je van een bevalling naar een andere patiënt. Een vrouw die twee weken geleden medicijnen op de markt heeft gekocht om abortus te plegen. Met instemming van haar man nam ze deze om een zwangerschap van 3 maanden te beëindigen. Ze hebben een kindje van 19 maanden en wilden niet zo snel weer een kindje. En nu loopt ze in het ergste geval het risico om aan de gevolgen te overlijden of blijvend onvruchtbaar te worden. Om het volledige verhaal uit haar te krijgen leek wel kiezen trekken. Iedere keer dacht je het plaatje compleet te hebben maar dan gaf ze tussen neus en lippen weer een stukje belangrijke informatie. In Nederland krijg je soms een patiënt niet stil terwijl hij zijn ziektegeschiedenis vertelt. Vaak krijg je ook de medische achtergrond van de rest van zijn familie en zijn buren. Hier kom je vaak pas later achter dingen die belangrijk zijn. Dat dat grote risico’s met zich mee brengt lijken ze niet te begrijpen. Maar goed, terug in Nederland kan ik mij meteen opgeven voor ‘Wie van de drie”.

Groeten,
Jacqueline