Vrouwen zijn geen hanen!

Dag allemaal,

Ik heb al wel eens eerder genoemd dat mijn gefluit voor veel Haïtianen een doorn in het oog is. Vrouwen fluiten niet! Nu negeer ik dat heerlijk want voor mij is het simpel; als ik me prettig voel dan fluit ik! Ik ben geen zanger, ik ben een fluiter! Gedurende mijn tijd hier werd ik er regelmatig over aangesproken maar niemand kon me uitleggen waarom vrouwen niet mogen fluiten. Afgelopen week werd het me voor de eerste keer uitgelegd. Het zit namelijk zo, hou je vast! Als je naar de kip en de haan kijkt, dan kukelt de haan en de kip niet. Zo is het ook met mannen en vrouwen. De man mag fluiten en de vrouw niet. Zo heeft God het beschikt. Dat er genoeg vrouwtjesvogels zijn die wel hard met de man kunnen meefluiten, maakt even niet uit. Vrouwen mogen niet fluiten en zo is dat!
We zijn geen hanen, we zijn tokkende kippen! Schitterend, toch?

Inmiddels heb ik stroom via een zonnepaneel in het huisje. En dat maakt dingen net even wat makkelijker. In het halfduister douchen kan problemen geven. Zo had ik pas keurig mijn oksels geschoren maar bij het afdrogen viel me op dat ze niet echt gladjes waren geworden. Bij inspectie met een hoofdlampje kwam ik erachter dat ik had geprobeerd me te scheren met het beschermhoesje er nog op! Toch blijf ik savonds de olielamp gebruiken. Het felle elektrische licht lijkt nu zo ongezellig en trekt ook veel meer vliegend ongedierte aan. Muggen hebben we in overvloed. Ze zijn er altijd wel maar nu zijn ze echt overvloedig aanwezig. Er is geen smeren aan. Het zijn echt doortrapte wezentjes want ze zoeken net zo lang tot ze een plekje vinden waar geen DEET zit. Net boven je voetzool, bijvoorbeeld. Hebben jullie enig idee hoe lastig krabben dat is!? Je hebt jeuk maar als je krabt, dan kietelt het!

Afgelopen vrijdag hebben we een nood-keizersnede moeten doen. Iets waar we eigenlijk niet genoeg kundig ‘personeel’ voor hebben maar we hadden geen keus. De moeder was bij mij bekend in de zwangeren-kliniek. In 2008 had ze al een zwangerschap met hoge bloeddruk, eclampsie, en dit jaar was ze weer zwanger geworden. Ze kwam in de kliniek en had een bloeddruk die op het randje was. Haar een datum gegeven om voor controle terug te komen en ze kwam pas twee weken daarna opdagen. Toen was de bloeddruk inmiddels zo hoog dat ze aan de methyldopa moest. Haar voor twee weken gegeven maar helaas, weer kwam ze niet terug. Tot afgelopen vrijdag. Ze voelde zich slecht en had een torenhoge bloeddruk. We konden via de doppler horen dat de baby het erg moeilijk had. De hartslag ging op en neer en was af en toe gevaarlijk laag. Er was geen tijd om de vrouw door te sturen. De baby kon elk moment overlijden. Ze was net 8 maanden zwanger dus de kans op een te klein kindje was ook groot. Maar de gezondheid van moeder was ook in ernstig gevaar. Er leek maar één mogelijkheid te zijn; een keizersnede. Dus lag binnen korte tijd de vrouw op de operatietafel. Geen ideale kandidaat met haar bloeddruk en de daarbij horende problemen. De baby, een meisje, kwam er goed uit en maakte een goede start. Moeder bleef nabloeden en had veel vocht in haar buik door de langdurige hoge bloeddruk. Uiteindelijk kon ze ‘dicht’ maar we hadden er geen goed gevoel over. Gelukkig gaat het tot nog toe redelijk goed met moeder en heel goed met het kindje. God zij dank. Maar het is zo frustrerend te weten dat dit menselijkerwijs allemaal voorkomen had kunnen worden als die vrouw zich aan haar afspraken had gehouden. Ze woont niet ver weg dus het was niet moeilijk voor haar om hier te komen. You can lead a horse to water, but you cannot make him drink. Een Engels gezegde dat zeker waar is!

Groeten, Jacqueline