Buiten

Dag allemaal,

Er is dreiging van een tropische storm en het is daardoor vreemd weer. De hele dag geen zon gezien, de lucht is grijs en er is geen wind. Blijkbaar is de storm al wel in Port au Prince geweest en heeft daar voor veel wateroverlast gezorgd. Of de storm ook hier komt is nog onduidelijk. Ik mis het 8 uur journaal en de weerman die mij het haarfijn kan vertellen! We wachten dus maar gewoon af.

Ik heb weer een aanvaring met een slang gehad. Ik zat buiten en opeens kroop er een slang door het struikgewas. Ik gooide een steen maar ik ben niet zo trefzeker als de gemiddelde Haïtiaan. De slang schrok wel en verdween . Verdorie, slang kwijt. Een beetje rond lopen porren maar geen slang te vinden. Besloten dat ik maar gewoon ging vergeten dat ik hem gezien had. Slang? Waar? Later bij het planten water geven kwam hij echter opeens onder een steen uitgekropen. Ik weet niet wat de term is voor versneld kruipen maar hij ging best snel. Ik ook…
Dus weer ontsnapte hij. Een tijdje later kwam hij argeloos voorbij gekropen. Heel rustig alsof hij een toerist was. Even stoppen, even kijken, even met dat vieze tongetje slibberen, waar haalde hij het recht vandaan. Hij had blijkbaar besloten dat van die witte vrouw geen kwaad te vrezen was. Maar dat had hij mis. Ik ben naar binnen geslopen en heb daar een machete gepakt. Tja, een huishouden in Haiti kan niet zonder een machete. Met genoemde machete dus zijn kop afgehakt. Maar toen was het probleem nog niet voorbij. Ik was nog banger voor de dode dan voor de levende slang! Ze blijven heel lang nastuipen en dat is eng! Maar dat trekkende lijk en die kop die maar bleef happen, dat kon niet blijven liggen. Ik heb dus maar de rol van jonkvrouw in nood gespeeld bij een willekeurige voorbijganger. Fre John kwam zijn geiten halen en hij heeft het lijk verwijderd. Hij wist me ook te vertellen dat een beet van die slang voor een wond kan zorgen die elk jaar rond dezelfde datum weer terug komt. Jaja, dat zal wel…..

En een gevalletje spraakverwarring. Een meisje kwam in de clinic ansent en had een te hoge bloeddruk. Ze was lief maar niet al te slim. Ik wilde daarom niet alleen aan haar, maar ook aan een familielid de medicijnen uitleggen. Ik vroeg dus of ze andere mensen buiten had. Ja, zegt ze, mijn man is buiten. Ik vraag zijn naam en roep de man buiten in de wachtkamer. Hoe hard en hoe vaak ik ook roep, niemand komt opdagen. Ik ga naar haar terug en ze geeft me een andere naam. Dat blijkt haar zus te zijn en die reageert wel. We praten wat en het meisje zegt dat haar man in de Dominicaanse Republiek werkt. Wacht even, zeg ik, je zei net dat hij buiten was. Ja, zegt het meisje, de Dominicaanse Republiek is toch buiten?
Blijkt dat het Creoolse woord voor ‘buiten’ ook gebruikt wordt voor ‘buitenland’. Dus ik stond in Passe Catabois vol overgave een man in de Dominicaanse Republiek te roepen. We konden er met zijn allen hartelijk om lachen. Heerlijk, zulke momenten.

Groeten, Jacqueline