Gijzelingsdrama in Passe Catabois!

Dag allemaal,

Mijn werk hier is veelzijdig en momenteel kan ik ook ‘in gijzeling houden’ aan mijn CV toevoegen! We hebben aardig wat mannen met prostaatproblemen en dus een catheter en regelmatig komen ze met catheterproblemen. Vooral het blokkeren/verstopt raken van de catheter komt regelmatig voor. Hierdoor kan de blaas niet leeglopen en dat geeft problemen. Niet altijd acuut want het duurt even, vooral ook omdat veel van hen niet voldoende drinken, voordat de blaas zo vol zit dat het pijnlijk is. We hebben de meeste mannen aangeleerd om tijdens kliniektijden te komen of in ieder geval ‘terwijl de zon nog schijnt’. Veel mannen houden zich hier inmiddels keurig aan; komen sochtends met hun dossierkaartje, wachten op hun beurt en betalen een kleine vergoeding voor een nieuwe catheter. Maar één man blijft problemen geven. We zullen hem meneer Foison noemen want daar komt hij vandaan. Hij ziet eruit als een schattige opa maar ondertussen heb ik hem aardig door! Hij is schattig maar maakt daar heerlijk misbruik van! Voor hem geen kliniektijden en een kleine vergoeding betalen; meneer komt wanneer hem dat uitkomt en zonder betalen! Het liefst rond een uur of negen savonds, dan is de zon weg en is het koeler dus prettiger voor hem. En zonder geld want hij is toch te schattig om te moeten betalen? Om hem dat te blijven toestaan is niet eerlijk tegenover de mannen die zich wel aan de regels proberen te houden. Ik had hem al een paar keer gewaarschuwd maar iedere keer trapte ik er weer in door zijn tandeloze lach, zijn krentenoogjes en zijn ‘sorry, miss, sorry, zal het nooit meer doen, miss’. Maar niet de (hopelijk) laatste keer! Ik werd om 21.30 gebeld voor een man die niet kon plassen en verrassing, verrassing, daar stond meneer Foison! Sinds de ochtend zat de catheter dicht maar nu pas kwam hij naar het ziekenhuis. ‘Sorry, miss, sorry, ik zal het nooit meer doen, miss.’ zei hij. Hij kwam met de motor en een chauffeur en natuurlijk geen cent op zak. Wie voor de chauffeur zou betalen was een vraag die hij niet kon beantwoorden. Ik gaf mijn gebruikelijke riedel en hij de zijne. Daar stonden we dus. Ik hield mijn poot stijf en hij werd schattiger en schattiger om toch vooral zijn zin te krijgen. Ik wilde echt niet weer toegeven want dan blijft dit voor altijd doorgaan. Maar hij leek oncomfortabel met zijn grote blaas en niks doen tot de volgende morgen kon ik ook niet over mijn hart verkrijgen. Uiteindelijk kwam de oplossing; een gijzeling! Ik zou hem een nieuwe catheter geven maar hij mocht pas naar huis als zijn familie terug kwam met het geld! Hij zette zijn schattigheid op niveau 10 maar dat hielp niet; het werd een gijzeling! Met een nieuwe catheter (er zat maar een miezerig beetje in zijn blaas dus zijn geklaag was erg overdreven geweest) mocht hij in het ziekenhuis naar bed en de chauffeur ging naar huis naar de familie. Met de boodschap dat vaders voor een kleine vergoeding de volgende dag opgehaald mocht worden! Mijn grootste angst was dat de familie niet op zou komen dagen. Wat moest ik dan met die man? Per opbod verkopen? Ik kon hem moeilijk dagen vast houden in het ziekenhuis! Maar gelukkig kwam de chauffeur terug om 09.00 met het geld en ging meneer Foison naar huis. Echt, het werken hier blijft onvergelijkbaar met het werken thuis. Misschien klinkt dit verhaal jullie erg vreemd en onredelijk in de oren. Of is er in NL inmiddels een protocol “verpleegkundig gijzelen”? Ik ben nu erg benieuwd wat hij de volgende keer gaat doen! Wie is er eigenwijzer, hij of ik? Ik weet wel wie er schattiger is!

Groeten, Jacqueline