Aanhouder wint

Goedemiddag mensen!

De aanhouder wint hier in Haïti! In één van mijn eerste updates schreef ik over het 14-jarige meisje dat met ernstige nierproblemen werd opgenomen. Zij had overal vocht in haar weefsel en dit kwam waarschijnlijk door de praktijken van haar voodoovader. Zij is inmiddels weer thuis! Haar buik is nog steeds gezwollen en ze heeft nog steeds plastabletten nodig maar ze voelt zich goed. We zullen nooit te weten komen wat er precies mis was met haar gezondheid maar gelukkig is zij grotendeels hersteld. Hoe goed zij het op de lange termijn blijft doen is de vraag maar tot zo ver heeft ze het gered.
Lureniel is een ander langdurig verhaal. Ik hoop dat ik de foto van hem kan toevoegen. Hij kwam ernstig ziek en verzwakt binnen. Ook hij had een opgezwollen buik en benen, geen eetlust of energie. Hij startte met medicatie voor zijn vochtproblemen en heeft een aantal keer vocht uit zijn buik laten tappen. De laatste keer deed ik het; drie liter vocht kwam eruit!
Hij had een voelbare tumor in zijn buik en dat kan ten gevolge van tuberculose zijn. Zijn vader overleed plotseling toen Lureniel bij ons was en dat werd hem door zijn eigen slechte toestand een tijd niet verteld. Inmiddels heeft hij er hier anderhalve maand opzitten en hij knapt de laatste weken erg op. Het is een lange man en dat valt nu hij uit bed komt pas op.
Zijn persoonlijkheid komt nu naar buiten en het is een vlotte kerel, een echte charmeur. Hij loopt regelmatig een rondje en ik heb hem beloofd dat als hij binnen een uur naar en van Port au Paix loopt, dat ik hem dan één miljoen Haitiaanse dollars geef. Met de auto is het al een uur dus ik ga nog maar niet sparen….
Navilkia, een meisje dat erg mager door tuberculose binnenkwam, doet het ook erg goed. Van een dun, stil meisje zie je haar nu veranderen in een jonge intelligente vrouw. Haar moeder wordt ook hier behandeld en haar broertje Jonas woont bij hen hier in het ziekenhuis. Je ziet haar en Jonas links op de foto. Hij heeft geen woord gesproken voor een lange tijd maar ook hem zie je veranderen. Hij begint te brabbelen en kleine-jongens-streken uit te halen.
Men denkt hier dat je tegen kinderen niet hoeft te praten. Ze zeggen niets terug en waarom zou je zelf dan tegen ze praten? Kun je net zo goed tegen een hond praten… Die blanke mensen die tegen baby’s aan praten en met kleuters spelen worden met een beetje leedvermaak bekeken. Alsof ze niet weten dat ze toch geen antwoord krijgen! Dat wij beesten namen geven is ook al zo’n vreemde blanke gewoonte. Esther kwam eens een man met een paard tegen en maakte een praatje. Op een gegeven moment vroeg ze: “Hoe heet uw paard?” Hij keek haar bedenkelijk aan en antwoordde: “Paard.” Esther zei:“Ja, het is een paard maar hoe heet hij?” Hij begon nog wat bedenkelijker te kijken en herhaalde al duidelijk articulerend: “PAARD”. Erg grappig!
Het is buiten aan de overkant van de rivier weer een rumoerig avondje. De trommels zijn weer tevoorschijn gehaald en de kelen worden opgewarmd; het is weer een avondje voodoo. Ik wou dat ik een grote gettoblaster had. Dan zette ik een CD op van ‘de Lofstem’ en draaide die keihard tot in de vroege uurtjes. Dat zal ze leren! Na al die herrie word je soms midden in de nacht wakker omdat het dan eindelijk stil is! Je woont hier in het midden van niks en toch is het de rumoerigste plek waar ik ooit gewoond heb!
Ik hoop dat met jullie daar in Nederland goed gaat!

Liefs, Jacqueline