Barensnood

Hallo allen,

Het is nu 21.00 (in Haïti tijd is dat eigenlijk middernacht) en ik zit even uit te blazen na een enerverende bevalling. Vrouw van 30 jaar, negende kind(!) en de bevalling wilde thuis niet doorzetten. Uitgelubberde baatmoeder en andere nare dingen die gebeuren als je als broedmachine fungeert. Het werd een nare vacuumbevalling. Het hielp ook niet dat de vacuumtang slecht begint te worden en moeilijk een goed vacuüm houdt. Het kindje kreeg een erg trage hartslag en dat is een teken van hoge nood aan de kant van het kind. Ik durfde het op een gegeven moment niet meer te controleren. We deden al alles om het kind er zo snel mogelijk uit te krijgen en na een tijdje was ik er van overtuigd dat het kindje er levenloos zou uitkomen. Maar wonder boven wonder, het kindje kwam er uiteindelijk niet alleen uit maar begon ook meteen te huilen. Tijdens het napraten met de familie hoorde ik dat ze voor de middag van huis waren vertrokken. Vrouw op een bed in barensnood en daar loop je 8 uur mee op weg naar een ziekenhuis. En dan vraag je je echt even af in welk jaar we eigenlijk leven. En dan zie ik niet eens de mensen die het ziekenhuis niet halen en waarbij men onderweg moet omkeren omdat het te laat is.
Hoe kan de wereld zo krom in elkaar zitten? Waarom geeft een mens in het ene land zonder problemen een fortuin uit aan botoxbehandelingen en overlijden er in een ander land mensen omdat ze te ver van een ziekenhuis af wonen? 2012, jaja.

Je leert tijdens een bevalling vaak wel de échte vrouw kennen. Gisteren een bevalling gehad waarbij de vrouw zo hard begon te gillen dat dat in de verre omgeving te horen was! Hysterisch was ze en alleen een goede klap kreeg haar weer in het gareel. Vanmorgen lag ze zich schaapachtig te verontschuldigen maar daar kochten we gisteren niets voor!

Ik ben benieuwd hoe bevalling 3 gaat verlopen. Geloof het of niet, ze komen vaak in drieën!

Welterusten!
Jacqueline