Herrie
Blijf op de hoogte en volg Jacqueline
06 November 2015 | Haïti, Passe Catabois
Dag allemaal,
Wees voorzichtig met wat je wenst…in Engeland een bekend spreekwoord. En het klopt. Ik zag zo uit naar de regen en was zo blij toen de regen viel. Ik had er alleen even niet bij stil gestaan dat water niet alleen goed is voor planten. Het is ook goed voor beesten, ook de kleine beestjes. Sinds de regen is het tijdens de avond een ramp om de lamp aan te hebben. Al het vliegende ongedierte komt binnen en houdt een feestje rond de lichtbol. Motten, kevers, muggen, na de regen zijn ze opeens in grote getale te zien, horen en voelen. Buiten zitten is minder leuk want de onhandige kevers of kakkerlakken botsen overal tegen aan, incl. ondergetekende. De schemering is muzikaal met nnnnnnnnnnnnggggnnnnnggggg van de muggen. Lezen in bed met een hoofdlamp is een strijd want de kleine motjes wurmen zich door de gaatjes van het muskietennet en gebruiken het hoofdlampje als een springkussen. Ik zie er nu uit als iemand met een tic als ik lees, probeer de motjes dood te slaan op mijn gezicht en borstkas. Oh, wat mis ik dan mijn Nederlandse bed met gewoon een lampje op het nachtkastje en geen ongedierte! En de kevers die eerst rondom de lichtbol botsten, proberen na licht uit om in het net te komen en brommen zich een onhandige weg aan de buitenkant. De zandolieten, een soort salamanders, worden wel steeds dikker. Eén handigerd stelt zich tactisch op onder de plafondlamp en elk insect dat naar beneden valt wordt binnen een tel opgegeten. Als ik naar bed ga, liggen er vaak motjes etc. op de tegels onder de lamp maar tijdens de nacht wordt er keurig gestofzuigd door de zandoliet. Eet smakelijk!
De tijd is verzet afgelopen zondag en dat is even wennen. Heerlijk om weer met licht wakker te worden maar de innerlijke klok blijft nog even op de oude tijd staan. Het verschil in zonsopgang/zonsondergang verschilt weinig door het jaar heen. Niet zoals in Nederland waar een groot verschil is tussen de kortste en de langste dag. En hier leef je meer met het licht dan met de klok. Ik word nu dus keurig een uur eerder wakker en de avond begint een uur eerder, nu rond 18.00. Al voelt het nog steeds aan als 19.00!
Cholera blijft voor problemen zorgen. Na de regen is er een grote opleving in de streek. Gelukkig hebben wij hier rondom Passe Catabois een goed waterleidingsysteem en kunnen we het water veilig blijven drinken. De meeste mensen die we nu met cholera zien, komen uit de buitenrand van het gebied waar onze patiënten vandaan komen. Met name de gebieden met moeilijk toegang tot goed leidingwater. Maar deze week een kind uit Dupin en een meisje uit Pi Cousin en dat zijn buurdorpen van ons. Cholera blijft aanvoelen als het zwaard van Damocles, wachten is tot wanneer het weer voor veel zieken gaat zorgen. Wanneer er weer een grote uitbraak komt. We hopen en bidden dat het nooit terugkomt zoals in de begintijd.
Het werken hier blijft afwisselend en daarom blijft het erg leuk. Afgelopen dinsdag had een luidruchtige start. Om 04.00 had ik een zwangere gezien met beginnende weeën en omdat ze vlak bij woonde, stuurde ik haar naar huis tot ze ‘heet was’. Oftewel totdat ze goede weeën had. Rond half 8 was ze terug en na wat hulp werd iets na acht uur een gezonde jongen geboren. Nadat zij weg ging was mijn eerste patiënt van de kliniek een vrouw met maagpijn na braken/diarree en zij voelde zich erg beroerd. En iedereen mocht dat weten! Luid roepend (ik ga dood, ik ga dood) en kreunend (zij, niet ik!) nam ik haar mee naar een bed en legde haar aan het infuus. Na wat aandacht en de bevestiging dat ze volgens mij echt nog niet dood ging werd ze rustig. Door het raam zag ik een andere zwangere, Guerlande, met kromme benen en puffend van de weeën voorbij komen. De week ervoor had ik haar gezien omdat ze bezorgd was dat de baby nog niet was geboren terwijl ze al 9 maanden was. Ik had haar uitgelegd dat de baby tot 2 weken na de uitgerekende datum kan worden geboren en dat er geen reden tot bezorgdheid was. Het was haar eerste kind. Ze had wat kleine pijntjes hier en daar en ik zei haar dat echte weeën echt goed zeer doen en dat er dan geen twijfel mogelijk is over het begin van de bevalling. Door het raam riep Guerlande: “Miss, het doet ZEER, het doet VERREKTE zeer, ZOALS JIJ ZEI, W TE DIEM SA, ZOALS JIJ ZEI!!”Terwijl ik het infuus regelde van de ene vrouw legde ik Guerlande even op mijn onderzoekskamer. Iedereen kon horen wanneer ze een goede wee had. Haar gesteun en geroep galmde door het ziekenhuis. Eenmaal klaar met het infuus liep ik terug naar Guerlande en halverwege de gang stak Anna haar hoofd om de deur van haar onderzoekskamer en vroeg door alle voorafgaande herrie: “Waar ben jij in vredesnaam allemaal mee bezig?”. Gewoon, lekker aan het werk!
Groeten, Jacqueline
Guerlande beviel van een bonk van een jongen, trouwens. En volgens haar bevalt ze het NOOOOOIT WEER!
Wees voorzichtig met wat je wenst…in Engeland een bekend spreekwoord. En het klopt. Ik zag zo uit naar de regen en was zo blij toen de regen viel. Ik had er alleen even niet bij stil gestaan dat water niet alleen goed is voor planten. Het is ook goed voor beesten, ook de kleine beestjes. Sinds de regen is het tijdens de avond een ramp om de lamp aan te hebben. Al het vliegende ongedierte komt binnen en houdt een feestje rond de lichtbol. Motten, kevers, muggen, na de regen zijn ze opeens in grote getale te zien, horen en voelen. Buiten zitten is minder leuk want de onhandige kevers of kakkerlakken botsen overal tegen aan, incl. ondergetekende. De schemering is muzikaal met nnnnnnnnnnnnggggnnnnnggggg van de muggen. Lezen in bed met een hoofdlamp is een strijd want de kleine motjes wurmen zich door de gaatjes van het muskietennet en gebruiken het hoofdlampje als een springkussen. Ik zie er nu uit als iemand met een tic als ik lees, probeer de motjes dood te slaan op mijn gezicht en borstkas. Oh, wat mis ik dan mijn Nederlandse bed met gewoon een lampje op het nachtkastje en geen ongedierte! En de kevers die eerst rondom de lichtbol botsten, proberen na licht uit om in het net te komen en brommen zich een onhandige weg aan de buitenkant. De zandolieten, een soort salamanders, worden wel steeds dikker. Eén handigerd stelt zich tactisch op onder de plafondlamp en elk insect dat naar beneden valt wordt binnen een tel opgegeten. Als ik naar bed ga, liggen er vaak motjes etc. op de tegels onder de lamp maar tijdens de nacht wordt er keurig gestofzuigd door de zandoliet. Eet smakelijk!
De tijd is verzet afgelopen zondag en dat is even wennen. Heerlijk om weer met licht wakker te worden maar de innerlijke klok blijft nog even op de oude tijd staan. Het verschil in zonsopgang/zonsondergang verschilt weinig door het jaar heen. Niet zoals in Nederland waar een groot verschil is tussen de kortste en de langste dag. En hier leef je meer met het licht dan met de klok. Ik word nu dus keurig een uur eerder wakker en de avond begint een uur eerder, nu rond 18.00. Al voelt het nog steeds aan als 19.00!
Cholera blijft voor problemen zorgen. Na de regen is er een grote opleving in de streek. Gelukkig hebben wij hier rondom Passe Catabois een goed waterleidingsysteem en kunnen we het water veilig blijven drinken. De meeste mensen die we nu met cholera zien, komen uit de buitenrand van het gebied waar onze patiënten vandaan komen. Met name de gebieden met moeilijk toegang tot goed leidingwater. Maar deze week een kind uit Dupin en een meisje uit Pi Cousin en dat zijn buurdorpen van ons. Cholera blijft aanvoelen als het zwaard van Damocles, wachten is tot wanneer het weer voor veel zieken gaat zorgen. Wanneer er weer een grote uitbraak komt. We hopen en bidden dat het nooit terugkomt zoals in de begintijd.
Het werken hier blijft afwisselend en daarom blijft het erg leuk. Afgelopen dinsdag had een luidruchtige start. Om 04.00 had ik een zwangere gezien met beginnende weeën en omdat ze vlak bij woonde, stuurde ik haar naar huis tot ze ‘heet was’. Oftewel totdat ze goede weeën had. Rond half 8 was ze terug en na wat hulp werd iets na acht uur een gezonde jongen geboren. Nadat zij weg ging was mijn eerste patiënt van de kliniek een vrouw met maagpijn na braken/diarree en zij voelde zich erg beroerd. En iedereen mocht dat weten! Luid roepend (ik ga dood, ik ga dood) en kreunend (zij, niet ik!) nam ik haar mee naar een bed en legde haar aan het infuus. Na wat aandacht en de bevestiging dat ze volgens mij echt nog niet dood ging werd ze rustig. Door het raam zag ik een andere zwangere, Guerlande, met kromme benen en puffend van de weeën voorbij komen. De week ervoor had ik haar gezien omdat ze bezorgd was dat de baby nog niet was geboren terwijl ze al 9 maanden was. Ik had haar uitgelegd dat de baby tot 2 weken na de uitgerekende datum kan worden geboren en dat er geen reden tot bezorgdheid was. Het was haar eerste kind. Ze had wat kleine pijntjes hier en daar en ik zei haar dat echte weeën echt goed zeer doen en dat er dan geen twijfel mogelijk is over het begin van de bevalling. Door het raam riep Guerlande: “Miss, het doet ZEER, het doet VERREKTE zeer, ZOALS JIJ ZEI, W TE DIEM SA, ZOALS JIJ ZEI!!”Terwijl ik het infuus regelde van de ene vrouw legde ik Guerlande even op mijn onderzoekskamer. Iedereen kon horen wanneer ze een goede wee had. Haar gesteun en geroep galmde door het ziekenhuis. Eenmaal klaar met het infuus liep ik terug naar Guerlande en halverwege de gang stak Anna haar hoofd om de deur van haar onderzoekskamer en vroeg door alle voorafgaande herrie: “Waar ben jij in vredesnaam allemaal mee bezig?”. Gewoon, lekker aan het werk!
Groeten, Jacqueline
Guerlande beviel van een bonk van een jongen, trouwens. En volgens haar bevalt ze het NOOOOOIT WEER!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
