Benen breken

Hallo allemaal,

Voor het eerst in lange, lange tijd weer naar de markt in Beauchamp geweest. Het is een wat grotere plek zo’n 30 min meer landinwaarts. Ik ben geschrokken. Voorheen was Beauchamp op vrijdag een bruisende markt. Veel meer en andere dingen te koop dan in Passe Catabois. Een beetje als het verschil tussen de markt in Ederveen en de markt in Ede. Het is er nu armoe troef. De vleesmarkt was voorheen een grote markt en er werd vlakbij als aan de lopende band geslacht. Nu stonden er wat kraampjes en er was bijna geen vee. In het deel ‘huishoudelijke artikelen’ kon ik voorheen heerlijk struinen en er was een grote selectie aan emaillen bekers, potten en pannen, plastic kannen en linnengoed. Nu liep ik er bijna voorbij. Er waren bijna geen kraampjes. De groente afdeling was ook minimaal. Het enige wat veel te koop was waren maggiblokjes en knoflook. Iedereen heeft hetzelfde te koop. Er zitten 10 vrouwen op een rij met allemaal stapeltjes knoflook en misschien hier en daar wat hete pepers of een soort lente-ui. Ik heb overal moeten vragen en zeuren om wat uien te vinden. Via via kocht ik uiteindelijk 2 uien voor 5 Haïtiaanse Dollars. Voorheen kon je voor dezelfde prijs 5-7 uien kopen. Grote uitschieter was een kraampje waar aubergines te koop waren. Ze waren alleen zo belachelijk duur dat ik ze heb laten liggen.

Dat er op de markt in Passe Catabois bijna niets is te krijgen, daar ben ik zo langzamerhand aan gewend. Maar om Beauchamp zo leeg en met eenzijdige waren te zien, dat was schrikken. De droogte en de inflatie, de bemoeilijkte invoer vanuit de Dominicaanse Republiek, alles werkt er aan mee dat het leven in Haïti steeds duurder wordt. Hoe redt een gemiddeld huishouden het hier? Hoe krijgen ze hun kinderen gevoed? Met heel veel moeite, dat weet ik, maar met een lege huishoudportemonnee en een stel kinderen, ik heb geen idee!

Als we het toch over financiën hebben; een heel groot DANK JE WEL voor mijn persoonlijk promotieteam. Corina Boonzaaijer, Marja van Laar en Geurtje Liefting waren de drijvende kracht achter een grote Sinterklaas actie om geld in te zamelen voor mijn werk hier. Ik werk al bijna 5 jaar hier als vrijwilliger en zonder financiële ondersteuning kan ik mijn werk hier niet blijven voortzetten. Het heeft er een tijdje op geleken dat ik niet de middelen zou hebben om in 2016 door te kunnen blijven werken. Dat kostte mij veel kopzorgen want ik ben nog lang niet ‘klaar’ om het ziekenhuis, mijn werk en Haïti hier achter te laten. Het was fijn om een deel van die zorgen bij hen neer te kunnen leggen en om te merken hoe men meeleeft en hun best wil doen voor mijn werk hier. Zij hebben hard gewerkt met hulp van familie en vrienden om geld in te verzamelen en om meer bekendheid te krijgen voor mijn werk hier. De actie maakt een verschil maar ik heb doorgaande, stabiele ondersteuning nodig. De zekerheid van maandelijkse donateurs heb ik hard nodig en ik hoop dat uit deze actie ook blijvende donateurs voort komen. Mocht u meeleven via de weblog en ook financieel willen bijdragen, dat kan. Donaties via bankrekeningnummer NL54RABO 0103767258 t.n.v. de diaconie HHG Ederveen. Betalingskenmerk Haïti/J. v.d. Weerd 2016. Hartelijk dank!

Ik ben niet zo goed met het onthouden van mensen. Als ik ergens ben (zoals vandaag de markt) dan komen er regelmatig mensen naar mij toe die blij zijn mij te zien en hele verhalen houden over hoe het nu met hen gaat of met een familielid. Terwijl ik zo goed mogelijk meepraat heb ik ondertussen geen idee wie ze zijn! En het voelt onbeleefd om dat te zeggen! Je was er voor hen in een moeilijke tijd en ik wil niet dat ze denken dat ze voor mij 13 in een dozijn waren. Ik heb gewoon een slecht geheugen! Soms vraag ik om wat hulp en soms kom ik er in de loop van het gesprek achter. En soms zeg ik eerlijk dat ik ze niet meer herinner. Een jongeman vertelde me vandaag over zijn vader die opgenomen was voor cholera. Hij herinnerde zich vooral dat ik gedreigd had om zijn benen te breken als ik hem in de cholera kamer op bezoek bij vader zou zien! Het moet in een tijd geweest zijn met veel cholera en veel problemen met mensen die tegen de regels in op bezoek gingen bij mensen met die besmettelijke ziekte. “Ik ben echt niet in de kamer geweest, hoor!” verzekerde hij mij vandaag nog weer. Hij was zeker bang dat ik met terugwerkende kracht nog een bot zou breken!

Groeten, Jacqueline