Anset
Door: jacquelinehaiti
Blijf op de hoogte en volg Jacqueline
28 Augustus 2011 | Haïti, Passe Catabois
Hallo,
Hoe is het met iedereen? Ik denk dat zo langzamerhand alle (school)vakanties voorbij zijn en ik hoop dat iedereen lekker is bijgekomen.
Er zijn hier zoveel kinderen die weinig tot niets scholing krijgen. We hebben een nieuwe TB-patient, Anset, een 11-jarige jongen. Hij was erg ziek met allerlei klachten maar begint nu gelukkig wat op te knappen. Hij is het jongste kind uit een gezin met 10 kinderen waarvan er 5 zijn overleden. Hij vertelt dit alsof het de normaalste zaak ter wereld is, vijf broers/zussen verliezen. Zijn vader is de slimste niet maar zijn moeder is gewoonweg een oude heks. Ik weet het, je mag niet oordelen over anderen en zij heeft veel meegemaakt maar zij is geen aardig mens. Haar gedrag helpt Anset niet en ik probeer hem af en toe van haar los te weken. Dan zie ik een hele andere jongen dan de jongen die bij haar onder de plak zit.
Zijn frons en droeve hondenogen verdwijnen en hij praat honderduit. Gisteren heb ik samen met hem uit een Bijbels verhalenboek een verhaal gelezen en kwam ik er dus achter dat hij niet tot nauwelijks kan lezen. Hij zegt dat hij af en toe naar school is gegaan en dat erg leuk vond. Als ik zijn situatie vergelijk met de situatie van mijn neefje Chiel, 11 jaar, dan krijg ik een brok in mijn keel.
Ik heb trouwens de mooiste asbak van Haiti. Jaja, ik weet het, ik zou stoppen met roken hier in Haiti! Misschien lukt dat nog??? Gooooeeed…….
Normaal gebruik ik een oud vitamine C-potje om mijn peuken in te doen. Dave, de vader van Leah, had zich al een tijdje afgevraagd waarom ik zo verknocht was aan mijn vitamine C en begreep dit pas toen hij het vieze nicotinepotje eens van dichtbij bekeek. En nu hebben ze een nieuwe pot voor mij gemaakt! Ik zal proberen een foto bij te sluiten. Het is een joekel van een pot dus het zou onbeleefd zijn om nu te stoppen met roken. Toch??
Zaterdag vertrokken ze al weer, drie weken zijn weer om gevlogen. Voor mij nog maar drie weken en dan ga ik via een paar dagen Port de Prince weer terug naar huis. Ik kan mij al helemaal verheugen op het moment dat ik op mijn baggage sta te wachten en weet dat ik nog maar een deurtje verwijderd ben van familie en vrienden. Het voelt onwerkelijk dat in Nederland ook alles gewoon is doorgegaan. Het leven in Haiti en Nederland ligt zo ver van elkaar vandaan. Echt twee verschillende werelden.
Vrijdag komen de meiden van de kliniek hier voor een kookles. Een snelle snack is hier een ‘pate’ , een in olie gebakken ‘koek van bloem’ met of zonder vulling. We kopen het regelmatig voor een snelle lunch voor we beginnen aan de operaties. Madame Jarl verkoopt ze maar eigenlijk maakt madame John de lekkerste pate. (niet tegen family Jarl zeggen, shhh) Madame John heeft een kraampje niet ver van de kliniek en ik bezwijk vaak voor de verleiding van een pate onderweg naar het ziekenhuis. Op woensdag verkoopt madame John het beste, zegt ze. Dan komen alle zwangeren langs en kopen een pate, goede business! Bij de pate zit een pittig koolmengsel en deze combo is erg lekker. Ik krijg vrijdag dus een les in het maken van deze pate’s. Als het mij goed lukt dan krijgen jullie in Nederland misschien ook wel ooit zo’n pate te proeven!
Groeten, Jacqueline
Hoe is het met iedereen? Ik denk dat zo langzamerhand alle (school)vakanties voorbij zijn en ik hoop dat iedereen lekker is bijgekomen.
Er zijn hier zoveel kinderen die weinig tot niets scholing krijgen. We hebben een nieuwe TB-patient, Anset, een 11-jarige jongen. Hij was erg ziek met allerlei klachten maar begint nu gelukkig wat op te knappen. Hij is het jongste kind uit een gezin met 10 kinderen waarvan er 5 zijn overleden. Hij vertelt dit alsof het de normaalste zaak ter wereld is, vijf broers/zussen verliezen. Zijn vader is de slimste niet maar zijn moeder is gewoonweg een oude heks. Ik weet het, je mag niet oordelen over anderen en zij heeft veel meegemaakt maar zij is geen aardig mens. Haar gedrag helpt Anset niet en ik probeer hem af en toe van haar los te weken. Dan zie ik een hele andere jongen dan de jongen die bij haar onder de plak zit.
Zijn frons en droeve hondenogen verdwijnen en hij praat honderduit. Gisteren heb ik samen met hem uit een Bijbels verhalenboek een verhaal gelezen en kwam ik er dus achter dat hij niet tot nauwelijks kan lezen. Hij zegt dat hij af en toe naar school is gegaan en dat erg leuk vond. Als ik zijn situatie vergelijk met de situatie van mijn neefje Chiel, 11 jaar, dan krijg ik een brok in mijn keel.
Ik heb trouwens de mooiste asbak van Haiti. Jaja, ik weet het, ik zou stoppen met roken hier in Haiti! Misschien lukt dat nog??? Gooooeeed…….
Normaal gebruik ik een oud vitamine C-potje om mijn peuken in te doen. Dave, de vader van Leah, had zich al een tijdje afgevraagd waarom ik zo verknocht was aan mijn vitamine C en begreep dit pas toen hij het vieze nicotinepotje eens van dichtbij bekeek. En nu hebben ze een nieuwe pot voor mij gemaakt! Ik zal proberen een foto bij te sluiten. Het is een joekel van een pot dus het zou onbeleefd zijn om nu te stoppen met roken. Toch??
Zaterdag vertrokken ze al weer, drie weken zijn weer om gevlogen. Voor mij nog maar drie weken en dan ga ik via een paar dagen Port de Prince weer terug naar huis. Ik kan mij al helemaal verheugen op het moment dat ik op mijn baggage sta te wachten en weet dat ik nog maar een deurtje verwijderd ben van familie en vrienden. Het voelt onwerkelijk dat in Nederland ook alles gewoon is doorgegaan. Het leven in Haiti en Nederland ligt zo ver van elkaar vandaan. Echt twee verschillende werelden.
Vrijdag komen de meiden van de kliniek hier voor een kookles. Een snelle snack is hier een ‘pate’ , een in olie gebakken ‘koek van bloem’ met of zonder vulling. We kopen het regelmatig voor een snelle lunch voor we beginnen aan de operaties. Madame Jarl verkoopt ze maar eigenlijk maakt madame John de lekkerste pate. (niet tegen family Jarl zeggen, shhh) Madame John heeft een kraampje niet ver van de kliniek en ik bezwijk vaak voor de verleiding van een pate onderweg naar het ziekenhuis. Op woensdag verkoopt madame John het beste, zegt ze. Dan komen alle zwangeren langs en kopen een pate, goede business! Bij de pate zit een pittig koolmengsel en deze combo is erg lekker. Ik krijg vrijdag dus een les in het maken van deze pate’s. Als het mij goed lukt dan krijgen jullie in Nederland misschien ook wel ooit zo’n pate te proeven!
Groeten, Jacqueline
-
28 Augustus 2011 - 17:59
Simone:
Jacq!
In 2 dagen gewoon 5 verhalen, ze zijn helaas zo snel uit...
Geniet nog van je laatste 3 weken.
Ik moet morgen weer aan het werk, vakantie is weer voorbij. Gelukkig is het hier echt werk-weer :-)
Groetjes Simone -
29 Augustus 2011 - 09:17
Ciska:
Na al die kuiken en ei verhalen kun je bij terugkomst zo bij JPE aan de gang!!
Tot over 3 weekjes.........oja, Berend weet niet of hij naar NK van TT in Wekerom moet gaan of jou ophalen........(sorry broertje, maar hoe kun daar uberhaupt over na moeten denken ;) )
-
29 Augustus 2011 - 16:57
Liesbeth:
Hoi Jacqueline,
Jammer dat je over 17 dagen al weer terug komt. Niet rottig bedoeld maar ik lees je verhalen meteen en moet er altijd weer op lachen. Kun je niet een dagelijkse update vanaf de poelweg gaan bijhouden straks?? Daar lopen ook kippen en honden en ederveners; Gebeurt genoeg!
groetjes,
Liesbeth -
04 September 2011 - 12:26
Christa :
hoi lievetante,
ik mis je ik heb er zin in dat je treug
komt ik hep bijna al je verhalen gelezen.en ik hep al je fotos gezien
liefs christa. -
04 September 2011 - 13:21
Chiel:
hallo
alles goed daar???
hier wel!!!
ik mis je wel
ik heb er zin dat je terugkomt
ik zit nu in groep 8 me laatste jaartje alweer
nog veel suc6 de laatste dagen
doei
je neefje chiel -
07 September 2011 - 09:19
Johan En Yvonne:
Hallo Jacqueline,
we hebben niet veel van ons laten horen, maar wel heel veel aan je gedacht. (schrale troost he...)
Sommige reisverslagen van je gelezen.....we hebben bewondering voor je, hoor!
Een goede terug reis gewenst.
Groetjes Johan en Yvonne Borkus.
-
08 September 2011 - 11:11
Janienke:
Al weer bijna richting huis he??! Gaat snel zeg voor jou waarschijnlijk niet.
Gaan we nog missen jou verslagen....dus thuis natuurlijk gewoon doorgaan
Nog veel plezier en succes de laatste week en tot heel gauw dan maar
Lieve groetjes Janienke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
