Bloed is niet goed...

Dag allemaal,

Soms breekt je hart voor de kinderen in dit land. Naye, een vijfjarig jongetje, wordt als oudste kind alleen thuis gelaten met andere kinderen. In de ochtend snijdt hij zich met een machete in de rug van zijn hand. Het is een diepe wond en samen proberen de kinderen de bloeding te stoppen door as, grond en banaan in de wond te stoppen. Hij woont bij zijn achternicht en als zij aan het eind van de middag thuis komt, neemt ze hem mee naar het ziekenhuis. Op de vraag hoe het jongetje heet, is haar reactie: ‘Even denken……ja, ik weet het wel….ach....hoe heet hij ook alweer….o ja, hij heet Naye.’ Het is te laat om de wond te kunnen hechten, de huid heeft zich teruggetrokken, en aan de stand van de vingers is te zien dat ook de pezen doorgesneden zijn. Na het pijnlijke schoonmaken van de wond kan ik niet meer doen dan de wondverzorging uitleggen en hem antibiotica/pijnstilling geven. Woensdag komt hij terug, hoop ik.

Na veel moeite had de echtgenoot van de vrouw met bloedarmoede een zak bloed kunnen bemachtigen. Ik heb de vorige weblog over haar verteld. Hij blij, zij blij, wij blij! Maar die blijheid was van korte duur! Het bloed hing nog maar even aan en de vrouw begon symptomen van een bloedtransfusiereactie te vertonen. Eerst dachten we dat dit kwam doordat ik haar hiervoor gewaarschuwd had, net als mensen die alle bijwerkingen gaan voelen die op de bijsluiter staan, maar al gauw merkten we dat dit niet zo was. Ze kreeg hoge koorts, rillingen, pijn in haar rug; alle symptomen van een reactie op een bloedtransfusie. Helaas moesten we de bloedtransfusie dus beëindigen en het bloed weggooien. Was er iets misgegaan met het kruisen van het bloed? Was het bloed niet goed? We zullen het nooit te weten komen. Helaas kunnen we het hier niet voor onderzoek terug sturen naar het laboratorium. Spannend was het wel maar gelukkig is het uiteindelijk goed gekomen. De dame is naar huis met ijzertabletten, de lange route naar herstel van haar bloedarmoede. Ik weet wel dat bij de volgende patiënt die bloed nodig heeft, dat ik dan met frisse tegenzin en zweet in mijn handen het bloed zal gaan aanhangen!

Ik ga zo even bij Manette langs. Zij gaat mijn haar vandaag invlechten. Ik heb besloten dat ik deze keer de rechter zijkant zal laten doen. Dat vlechten is echt een kunst. Zoveel verschillende technieken en patronen, hele uren zijn ze er soms mee bezig. Wel mooier bij zwart haar dan bij mijn dunne pielehaar maar met nephaar erbij lijkt het uiteindelijk heel wat. De eerste dag zit het vaak zo strak dat je er hoofdpijn van krijgt maar met meegevlochten nephaar blijft het soms wel 2 weken zitten.
Ik krijg alleen nu al tranen in mijn ogen..

Groeten, Jacqueline