Goed nieuws Sectio 3

Hallo allemaal,

Wat een dag kun je hier hebben. Gelukkig zijn niet alle dagen zo gevuld met vreugde, frustratie, opluchting en verdriet. De dag begon toen ik het ziekenhuis binnen liep en Anne-Marie in de tweede operatiekamer vond, druk bezig met een patiënt. Hij was die nacht binnen gekomen met een acute buik; veel pijn, braken, darmen die stil lagen en een gezwollen buik. Het was acuut de dag ervoor begonnen. Het totale plaatje klopte niet en uiteindelijk vroegen we of hij misschien kruiden had genomen. Hier in Haïti is dat een vraag die vanzelf naar voren komt. Men neemt kruiden die goed zijn a la homeopathie, soms iets te krachtige kruiden en soms worden kruiden gebruikt om iemand te vermoorden. Klazien uut ’t Zalk is er niets bij. Nee hoor, de man had niets genomen. Toen Anne-Marie de verwijsbrief naar de chirurg in La Point had geschreven werd er druk onderling gesproken. En na een tijdje kwam een dominee, die in de verte familie was van de man, met ons praten. “Er was een klein probleem waarover hij met ons wilde praten”. En eindelijk werd de waarheid verteld. De man had de dag ervoor deelgenomen in een voodoo ritueel en had daar een drankje gekregen. Vergif dus. En sterk vergif. Vanmiddag is de man overleden. Binnen 24 uur overleden aan ‘een drankje’.

Tijdens het spreekuur kwam Odline voor controle. Ze is opgenomen geweest met ondervoeding en ernstige anemie. Ze bleef moeilijk te voeden, de moeder leek niet gemotiveerd, en na veel moeite ging ze uiteindelijk naar huis met extra flesvoeding. En vandaag zag ze er zo veel beter uit! Ik weet niet in hoeverre kinderen heimwee kunnen hebben maar zij is niet de eerste baby waarbij het in het ziekenhuis drama blijft en die thuis zoveel beter lijken te doen. Laafje, een andere anemie/ondervoedingsbaby, hebben we nog niet terug gezien. (Mocht je je afvragen of Laafje een doorsnee Haitiaanse naam is; nee, dat is niet zo. Maar hij leek sprekend op een Laafje uit de Efteling!) Cora en Alida, ik hoop dat jullie blij zijn met de update. PS jullie emailadres klopt niet!

De zwangerschapskliniek zorgde ook voor vreugde. Sonia, 7.5 mnd zwanger lijkt eindelijk goed te reageren op de Methyldopa en haar bloeddruk was goed! Elke week telt! Een andere patiënt die weken op de Methyldopa zat en toch met eclampsie in Port de Paix belandde, een keizersnede bij 8 mnd kreeg, is gisteren thuis gekomen. Haar man kwam langs om informatie te vragen en alles lijkt goed te zijn met moeder en kind. Hij vroeg meteen om geboortebeperking, prima!

Maar het beste, mooiste nieuws was de zwangerschap van sectio 3. Ze heeft een moeilijke naam die ik niet kan onthouden. Vorig jaar in april hadden Esther, Michael en ik een ‘weekend move/kwaadaardig weekend’, zoals de Haïtianen zeggen. Drie moeilijke keizersneden in drie dagen en één vrouw verloor haar kindje. Het was haar eerste kindje en we waren allemaal ontdaan. En nu is ze 2,5 mnd zwanger! Ik heb voor pure pret een echo gedaan en allebei waren we ontroerd toen we het kindje zagen. Een paar centimeter groot maar een geweldig gezicht. In september is ze uitgeteld en ik hoop zo dat ik bij die bevalling zal zijn!

Een patiënt die de dag ervoor was geopereerd aan een cyste op een gevoelig plekje, besloot te gaan nabloeden. Het leek even op dweilen met de kraan open maar gelukkig kon Anne-Marie de bloeding onder controle krijgen. Maar goed ook, je hebt hier geen andere mogelijkheden dan doorgaan. Het doorsturen van een actief bloedende patiënt is geen goede optie. Maar de vrouw bloedde niet verder en vroeg na een paar uur of ze naar huis mocht! Wat een bikkel!

Terwijl we bezig waren met een andere operatie kwam de overheid langs. Het ging over het tuberculose-programma maar hun interesse ging meer uit naar onze diagnostisering en behandeling van HIV patiënten. Het gesprek eindigde met de belofte dat ze ons zouden helpen met een HIV programma. We nemen dit met een hele grote korrel zout maar het is mooi dat ze het belang van ons ziekenhuis in de behandeling van TB en HIV zien.


Na een gevecht met een bange patiënt die maar niet ‘onder’ anesthesie wilde blijven, een stinkende cyste en een langdurige zoektocht naar een schuwe vetbult in de heup van een patiënt, was de werkdag ten einde. Anne-Marie heeft dienst maar ik hoop dat ze geen patiënten krijgt vannacht. Na een dag als vandaag is een goede nachtrust echt wel nodig! Of een zak Poesta nootjes….hint…hint….allerliefste zussen en broer van mij…

Groeten, Jacqueline