Eten....

Hallo allemaal,

Ik merk dat ik alweer een tijdje in Haïti zit. Dat komt omdat het mij begint op te vallen wat mensen eten als ik een DVD zit te kijken! Normaal zie ik dat niet echt maar als ze nu in een scene een hotdog bij een kraampje halen, zitten te dineren of zitten te snoepen, dan zie ik dat bewust. Maar ik mag over het eten hier niet klagen. We hebben sinds een paar maanden een vrouw die voor ons kookt. Twee keer in de week, dinsdag en donderdag, wordt het eten rond 13.00 bij het ziekenhuis bezorgd. En lekker dat het is! Rijst met bonen, geit, spaghetti, een soort salade met rode biet en wortel, bakbanaan, heerlijk. Ik ben niet zo’n koker dus het is mooi dat twee keer in de week iemand anders dat doet.

Maar wat nou, ik ben geen koker! Ik heb kookles! Het is zoveel makkelijker om te leren koken als de Haïtianen met de dingen die je hier kunt krijgen. Hoeveel blikjes Smac voor spaghetti ala Jacqueline kun je meeslepen elke keer van NL naar hier! Ik ben een erge fan van de Haitiaanse rijst met bonen en kan dat nu zelf ook goed koken. Alles duurt wel erg lang; qua voorbereiding en qua koken. Even snel na het werk koken op zijn Haitiaans is er niet bij. Daar moet je minstens een paar uur voor uit trekken. Maar door het lange koken is het wel smaakvol. En gezellig. Zo hoor ik allerlei Haitiaanse wijsheden. Vrouwen zijn minder gevoelig voor HIV want ze verliezen elke maand bloed. Je kunt een vaderschapstest doen door een druppel van het bloed van de man in de mond van de baby te doen. Als het kind blijft leven is het kind van die man. Wat doen wij toch moeilijk met DNA!

Het is een wat pittig weekje geweest. We hadden onder andere 2 ingeklemde liesbreuken(de darm zit dan vast in de breukzak en de darm vindt dat niet leuk. De patiënt vaak ook niet) op 2 opeenvolgende dagen. De ene man was er slecht aan toe maar lijkt wonderbaarlijk goed op te knappen. De andere man begon minder slecht maar zijn operatie was meer ingrijpend. Maar ook hij lijkt te herstellen. We hadden zo wie zo vrij veel operaties. Twee ervan waren vader en zoon. Vader kwam keurig op tijd smorgens opdagen maar zoonlief van 13 was in geen velden of wegen te bekennen. Men bleef maar zeggen dat hij onderweg was vanuit Jn Rabel, een stad redelijk ver weg. Vader en zoon zouden tegelijkertijd vertrokken zijn. Op mijn vraag waarom pa er wel was en zoon niet, was het antwoord: “zoon komt met een kleiner motortje.” Nou, dat was dan wel een heel erg klein motortje! Maar goed excuus! Beter dan het welbekende “er is veel modder”. Toen we klaar waren met de andere operaties was hij er nog steeds niet. We konden niet blijven wachten dus we zeiden dat hij te laat zou zijn voor de operatie die gepland was. Geen probleem. Pas de volgende dag werd toegegeven dat de zoon nooit onderweg geweest was. Ik denk dat er geen geld was voor twee operaties maar dat is giswerk. Met een nieuwe operatiedatum voor de zoon ging vader naar huis. Ik ben benieuwd of we die zoon ooit op de operatietafel krijgen!

Voor wie interesse heeft; zaterdag 15 juni is er een concert in de Oude Kerk in Lunteren. Aanvang 19.00. Medewerking wordt verleend door mannenkoor D.E.V. te St. Annaland en gemengd koor de Lofstem te Ederveen. Toegang is gratis en de kerk gaat open om 18.30. De collecte is bestemd voor mijn werk hier. Een geweldig initiatief waar ik erg blij mee ben. Gaan, iedereen!

Groeten, Jacqueline