Ons bint zuunig!

Dag allemaal,

De Nederlandse zuinigheid is niets vergeleken met hoe zuinig we hier doen. Zoals met één liter infuus met medicatie. Ik kom vrijdagmorgen in het ziekenhuis en Anne-Marie heeft een zwangere dame aan het infuus met oxytocine liggen. Dit is een middel om weeën te versterken. Het is het eerste kind voor de vrouw en ze heeft al de hele nacht weeën. Met het infuus worden ze sterker en de vrouw is er niet echt blij mee! Bevallen doet zeer! Na 2 uur is ze volledig ontsloten en mag ze persen. Het resultaat, na veel geschreeuw, is een mooi meisje. De placenta wil niet komen en moet uiteindelijk manueel worden verwijderd.

Terwijl deze dame aan het infuus ligt is er in de kliniek een 48-jarige vrouw binnengekomen. Zes maanden zwanger met bloedverlies. Het is haar 7e kind en de zwangerschap was een beetje een verrassing geweest. Het kindje blijkt te zijn overleden. Om de bevalling te versnellen en zo het lijden van de vrouw te bekorten gaat ook zij aan het infuus. Een nieuw infuussysteem maar dezelfde zak vloeistof. Een jongetje wordt geboren. Hij ziet er perfect uit en het is onduidelijk waarom hij bij zes maanden is overleden.

Op de gang loopt een andere vrouw met een dikke buik. Ze is al sinds maandag bij ons want ze is bijna 10 maanden zwanger. We hadden alles al geprobeerd om de bevalling op te wekken maar geen resultaat. Terwijl ik bezig ben met de 48-jarige vrouw zegt de 10-maanden vrouw dat ze toch een beetje een onrustige buik heeft. Ik heb met haar te doen want om haar heen bevallen vrouwen en bij haar gebeurt er niets. Ik denk dus ook dat de onrustige buik meer komt vanuit haar wens om te bevallen dan echt door weeën. Ik toucheer haar en, verrassing! Ze zit heel stiekem op 5 cm! Minimale weeën maar met een snufje oxytocine is ze binnen een half uur 10 cm open en met één flinke perswee komt de baby. Het 5e kind voor de ouders. Grote opluchting voor ons allemaal.

Het restje oxytocine gaat met een nieuw infuussysteem weer in de operatiekamer, wachtend op baby nr. 4. En die komt de week later. Een 18-jarig meisje,Estenie, die maandag binnenkomt met weeën en 2 cm ontsluiting. Maandag en dinsdag kijken we het rustig aan. Op woensdag beginnen we met oxytocine maar, ondanks dat ze nare rugweeën krijgt, gaat de ontsluiting langzame centimer bij langzame centimeter. Donderdag 7 cm en ze heeft veel moeite met de weeën. Maar gelukkig wordt aan het eind van de middag een jongen geboren. Na vier dagen bevallen! Hij ziet eruit als een kikker maar volgens de moeder is het een knap kind…. Tijdens de bevalling had de moeder een bloeddruk die op het randje was maar tot onze schrik krijgt Estenie een aantal uren na de bevalling een epileptische aanval. Eclampsie/zwangerschapsvergiftiging. Ze komt redelijk goed weer bij maar ondanks medicijnen blijft haar bloeddruk hoog en volgt er een tweede aanval. Reden om haar door te sturen naar het ziekenhuis in Port de Paix waar ze meer mogelijkheden voor behandeling hebben. De familie begrijpt dit goed maar besluit om haar eerst een nacht mee naar huis te nemen en de volgende morgen naar Port de Paix te gaan. Echt geen goed idee en ik zeg dat ook duidelijk. Dan kan ze beter die nacht bij ons blijven. De familie hoort me aan maar gaat toch met haar naar huis. De volgende morgen hoor ik van haar zwager dat ze snachts een aantal aanvallen heeft gehad en dat ze nu inderdaad in Port de Paix is. Ondanks de aanvallen gaat het redelijk goed met haar.
Eén liter infuus met oxytocine en 4 verschillende bevallingsverhalen. Ons bint zuunig!

Groeten, Jacqueline