wereldrecord dikke buiken

Dag allemaal,

En het wereldrecord ‘dikke buiken zien’ staat op naam van…….tromgeroffel……. Jacqueline van de Weerd! Hoe raadt u het zo!? Vandaag was het, zoals elke woensdagochtend, zwangerschapsspreekuur in de kliniek. Door de Kerst en 1 januari waren er wat spreekuren vervallen en vanochtend mocht ik de schade inhalen. Aan het begin van de dag zei ik heel stoer tegen collega’s; “Ok, we houden niet op tot we bij de 70 zijn”. Dat is al een aardig aantal! Normaal zien we tussen de 30 tot 40 zwangeren. Wees voorzichtig wat je zegt, bleek de les van vandaag. Er waren 33 nieuwe zwangeren en 60 voor een rendez-vous/vervolgafspraak. In totaal dus 93 zwangeren. En zoals altijd een stel schijnzwangeren maar die rekenen we gewoon mee. Van half 9 tot bijna twee uur tussen de dikke buiken. Ik kon het gebruikelijke riedeltje aan het eind bijna niet meer mijn mond uitkrijgen. Maar gelukkig geen grote drama’s. Eén vrouw bleek een torenhoge bloeddruk te hebben bij 8 maanden en 1 vrouw had bij 5 maanden een overleden kindje in haar buik. Voor hen heel vervelend natuurlijk maar op de hoeveelheid vrouwen die ik heb gezien viel het gelukkig mee. Maar ik hoef even geen dikke buik meer te zien! Ik heb het even uitgerekend; 93 vrouwen in 5 uur is 3.2 minuten per vrouw. Is dat nu wat voor ‘Ren je rot’ of voor ‘Wedden dat’?

Hoe belangrijk is een geur voor herinneringen. Sommige geuren brengen je regelrecht naar een bepaalde situatie of een plaats/persoon. Ik heb dat nu met mijn handcrème. Er zit blijkbaar kamfer in. Iedere keer dat ik mijn handen insmeer zit ik onder een koe en ben een kwartier van een uier aan het insmeren met die dikke zwarte zalf tegen uierontsteking. Goed erin smeren en ondertussen opletten dat je geen trap van die koe krijgt. Op de bank in Haïti is het iedere keer een mooie herinnering aan thuis. En als we toch in Nederland zitten; ik heb een huis zo Hollands als wat! Sinds een paar weken staat er dankzij Rob en Ben een windmolen op het dak! Ik had wat problemen met de stroomvoorziening d.m.v. het zonnepaneel en om stroom te winnen heb ik nu dus een windmolen! En het werkt perfect! Er is niet altijd wind maar genoeg om de accu’s te laden. En ik kan nu mijn telefoon thuis opladen en savonds weer het licht aan doen! Zo’n olielamp is erg goed voor vrouwen van mijn leeftijd want je ziet de rimpels niet zo, maar af en toe wil je goed kijken of er wel/niet mieren in je brood zitten! Een hele uitkomst. Het maakt wat lawaai maar daar is goed aan te wennen. En bij hevige wind verbeeld ik mij dat ik met huis en al kan vertrekken naar andere oorden en zo de wereld kan verkennen. Trossen los en omhoog! Wel voor het donker weer terug zijn...

Groeten, Jacqueline