Schade inhalen

Dag allemaal,

Is het echt pas mijn derde week terug na Nederland? Het lijkt alsof we de schade moeten inhalen na een rustige november- en decembermaand. Vanaf dag 1 is het druk. Drukke klinieken, rare dingen, veel operaties en het regent bevallingen. Op de dag waar sochtends een 41 jarige vrouw overleed aan bloedarmoede werd er smiddags een tweeling geboren. De moeder had hoge bloeddruk en het was een risicovolle bevalling. Het tweede meisje werd als een stuit geboren maar alle twee de meiden deden het goed. Vreemde dagen.

En afgelopen maandag en dinsdag deden we 3 keizersneden. De eerste en tweede gewoon achter elkaar aan, het leek wel lopende-bandwerk. Met als eindprodukt een opgeluchte moeder en familie én een gezonde baby. Het is niet ideaal; een keizersnede doen met zo’n klein team maar gelukkig zijn we goed op elkaar ingespeeld. Na de twee keizersneden van maandag begonnen we al te geinen over de derde. Al het goede komt in drieën en het slechte soms ook. Dinsdagmorgen kwam er een vrouw met weeën. Het was haar derde bevalling en ze had een tweeling. Alle voorgaande keren thuis goed bevallen dus ik dacht dat het wel los zou lopen. Waarom zou het deze keer moeilijk gaan…. Nou, mevrouw ging niet open, baby vond het niet meer leuk en het ging regenen. Dat laatste is relevant want hierdoor konden we de dame niet doorsturen voor een keizersnede ergens anders. Na een drukke ochtendkliniek, 8 andere operaties en de twee keizersneden van maandag hadden we echt geen zin (en het kost gigantisch veel materiaal) maar uiteindelijk viel de beslissing; keizersnede. De keizersnede liep wat moeizamer dan de eerste twee, veel bloedverlies, maar uiteindelijk ging het goed met baby en moeder. Het jongetje lijkt Down syndroom te hebben. Na het installeren van moeder, opruimen van de operatiekamer en het nalopen van de andere operatiepatiënten zaten Anne Marie en ik rond half 7 van een cola te genieten bij het ziekenhuis. Even rustig zitten na een dag van rennen en vliegen. Tijdens het napraten komt opeens de hond Fadou kokhalzend voorbij lopen en gaat achter ons uitgebreid staan braken. Nou, echt een moment om in te lijsten! Gierend van het lachen besloten we dat de dag erop zat!

Groeten, Jacqueline

Een aanvullend bericht! Ik schreef bovenstaand weblog op woensdagavond. Niet lang erna werd ik gebeld door Fre Jal; een bevalling. Met frisse tegenzin ging ik erheen. De vrouw had vorig jaar februari haar eerste kindje verloren door een moeilijke bevalling en snel erna was ze weer zwanger. Ze had om 21.00 5 cm ontsluiting. Haar man was erg betrokken en bleef bij haar, ondersteunde haar. Dat zie je niet vaak. Beide oma’s hielpen ook goed mee. Ze luisterde goed naar aanwijzingen. Het leek allemaal goed te gaan en het was een vrolijke boel, onder andere door de rijpe taal van de bevallende vrouw. Tot half 1. Toen hield ze op met ontsluiten ondanks erg goede weeën. Rond 01.00 liet het kindje merken het niet goed vol te kunnen houden. De vrouw bleef op 9 cm. Dubben, dubben, dubben, dubben. Zulke goede persweeën maar niet open, bijna open! Weer controleren, nog even aanzien, vrouw aan het lopen zetten (was ze me erg dankbaar voor…niet dus), alles proberen te bedenken om maar niet tot weer een keizersnede te moeten beslissen. Maar te lang dubben kon leiden tot verlies van het kindje. Hun tweede kindje verliezen. Rond half 2 de knoop doorgehakt en Anne Marie uit bed gehaald. Zij was het ermee eens en in rap tempo begonnen we voor te bereiden. Fre Jal ging Manette en Isemenie uit bed halen. Vanwege de hartslag van het kindje gingen Anne Marie en ik alvast aan de gang en in no-time was de baby eruit; schreeuwend en wel. Manette en Isemenie waren op tijd voor het helpen met het sluiten van mama. Het is te gek; een keizersnede met zijn tweeën. Ik had het eerder over het op elkaar ingespeeld zijn en dat is in zulke situaties van levensbelang. Letterlijk, voor moeder en kind. Van start tot moeder en baby weer op zaal duurde 44 minuten. Dat doen we niet uit eigen kracht of door eigen wijsheid. De baby heeft er
een schitterende naam aan over gehouden. Anna Isemenie Manette Jacqueline. De vier vrouwen die de keizersnede mogelijk maakten. Ak BonDye/ met God.