SSSPPPIIINNN!!!!

SSSSSSSSSPPPPPIIIIIINNNNNNN!!!!!!!!!!

Ik denk dat jullie mij allemaal hebben horen gillen! Dat rare geluid pas? Dat was ik!
Met al dat vliegende, kruipende ongedierte heb ik mezelf aangewend om niet meer te reageren op de willekeurige spin of aanvliegend ongedierte. En het ging goed! Ik kon douchen terwijl er een handgrote spin op het plafond zat (hield wel zelfs bij het haren wassen één oog open) en bij gekriebel in nek of op been sloeg ik zonder te kijken het gespuis van me af.
Totdat………

Ik stond bij het keukenblok en zag wat zwarts naast mijn voet, keek even snel en toen ik weer wegkeek realiseerde ik me pas wat ik zag! Een grote, dikke, vette, harige vogelspin! Ik begon te gillen en Joanne dacht dat ik een epileptische aanval kreeg! Ik stond als bevroren en door de schrik riep zij: “stil wezen, zo loopt hij weg!”. Daar hebben we later nog erg om gelachen. Alsof die spin met zijn pootjes over zijn oren zou wegrennen! Erg grappig. Maar goed, Joanne heeft heel dapper de spin achtervolgt met een bus insectenspray totdat hij lichtelijk verdoofd was en daarna hebben we hem humaan bedekt met een doekje en een groot medisch boek erop laten vallen. We vonden het toch vervelend als hij dat boek aan zou zien komen. Na even goed aanstampen durfden we geen van beiden het boek weer op te tillen, bang dat hij weer zou gaan rennen. De volgende morgen heb ik met lood in mijn schoenen de spin ceremonieel buiten de deur gezet. En het duurde weer even voordat ik zonder onwillekeurige bewegingen buiten kon zitten! Elke vlieg kon wel weer een spin zijn!
Op de foto lijkt de spin niet zo groot maar kijk maar eens naar zijn harige, dikke, grote, vette achterlijf! Dat is toch gewoon erg fout! De willekeurige Nederlandse vochtspin ziet er vriendelijk uit vergeleken bij dat akelige schepsel! Gewoon vies!

Bibberige groeten uit Passe Catabois!

X Jacqueline