Bevalt ook wel!
Door: jacquelinehaiti
Blijf op de hoogte en volg Jacqueline
30 Juli 2011 | Haïti, Passe Catabois
Hallo allemaal,
Wat een weekend is het tot dus ver! Gisteren was een drukke dag. De cholera hield mij goed bezig. Er liggen een aantal ernstig zieke cholerapatiënten. Het kan soms een beetje ontmoedigend zijn als je de infusie die je er in hebt staan pompen zo in de emmer onder het bed hoort lopen. Vannacht kwam er een 2-jarig meisje binnen en zij was erg uitgedroogd. Ik kan niet omschrijven hoe erg het is om een kind zo te zien. Letterlijk op sterven na dood. Gelukkig kreeg ik een infuusnaald in haar en na een kritiek uur knapte ze langzaam op. Ze doet het inmiddels goed en dat is weer een voordeel van kleine kinderen; ze stuiteren vaak snel weer terug. Ook zijn er de laatste 24 uur twee bevallingen geweest. Allebei hadden ze medicatie via het infuus nodig om bij de uitdrijving van het kind te helpen. De eerste dame gisteren hield iedereen bij haar goed bezig tijdens de weeën. Wat een drama. Roepend dat ze dood ging wierp ze zichzelf door de zaal, her en der neerhurkend en de familie volgde braaf in haar kielzog. De man zat buiten en hield zich verre van de bevalling. Eén van de zussen zei dat hij 9 maanden geleden ook beter buiten had kunnen zitten! De vrouw beviel van een gezonde grote meid en gelukkig was na de geboorte het leed snel geleden. Ik probeer de bevallingen steeds zelfstandiger te doen en gisteren was Michael wel in het ziekenhuis maar niet op zaal. Dat voelde zelfstandig en veilig tegelijkertijd. Ik vind het ook altijd prettig als dat gedoe met de placenta ook achter de rug is. Eerst heb je de blijdschap dat het kind er goed uit is gekomen en dan de blijdschap dat de placenta er ook volledig uitkomt.
Vandaag beviel de tweede vrouw. Die bevalling deed ik een beetje zelfstandiger dan gepland! De vrouw was sinds gisteren goed bezig maar het zette niet echt door. We begonnen met de oxytocine en de vrouw deed het daar goed op. Michael ging even naar huis en zou het dan van mij overnemen zodat ik even kon gaan slapen na mijn nacht van 45 minuten slaap door de cholera. Het was het eerste kindje van de vrouw en zo’n vaart zou het dus niet lopen. De vrouw had echter andere plannen! Nadat ik haar zo’n 20 minuten had geobserveerd liep ik even naar buiten om infusie van de cholerapatiënten om te hangen. Na een paar minuutjes kwam een familielid naar buiten en zei dat de baby er bijna was. Jaja, dacht ik, dat hebben we vaker gehoord, echt niet dat dat kind er nu al uitkomt! Ik liep de zaal op en jawel, de baby floepte er zo uit! Het arme kind leek zelf ook wat ontdaan door de snelle verandering van omgeving. Het lijkt mij een nachtmerrie om op je kop in een nauwe gang te hangen, ik ben blij dat we het met het volle verstand niet nog eens hoeven te doen, later in het leven! Maar goed, de placenta was nog even spannend maar toen Esther aan kwam lopen om mij af te lossen zat ik lekker buiten op het stoepje van een welverdiend sigaretje te genieten! Ze geloofde mij eerst niet toen ik zei dat de baby er al was. We hadden allemaal gedacht dat het nog wel uren zou gaan duren. Zo zie je maar weer, niets is voorspelbaar tijdens een bevalling. Dat maakt het ook zo interessant én spannend!
Ik ga nu weer richting ziekenhuis om infuuszakken om te hangen…
Groeten, Jacqueline
Wat een weekend is het tot dus ver! Gisteren was een drukke dag. De cholera hield mij goed bezig. Er liggen een aantal ernstig zieke cholerapatiënten. Het kan soms een beetje ontmoedigend zijn als je de infusie die je er in hebt staan pompen zo in de emmer onder het bed hoort lopen. Vannacht kwam er een 2-jarig meisje binnen en zij was erg uitgedroogd. Ik kan niet omschrijven hoe erg het is om een kind zo te zien. Letterlijk op sterven na dood. Gelukkig kreeg ik een infuusnaald in haar en na een kritiek uur knapte ze langzaam op. Ze doet het inmiddels goed en dat is weer een voordeel van kleine kinderen; ze stuiteren vaak snel weer terug. Ook zijn er de laatste 24 uur twee bevallingen geweest. Allebei hadden ze medicatie via het infuus nodig om bij de uitdrijving van het kind te helpen. De eerste dame gisteren hield iedereen bij haar goed bezig tijdens de weeën. Wat een drama. Roepend dat ze dood ging wierp ze zichzelf door de zaal, her en der neerhurkend en de familie volgde braaf in haar kielzog. De man zat buiten en hield zich verre van de bevalling. Eén van de zussen zei dat hij 9 maanden geleden ook beter buiten had kunnen zitten! De vrouw beviel van een gezonde grote meid en gelukkig was na de geboorte het leed snel geleden. Ik probeer de bevallingen steeds zelfstandiger te doen en gisteren was Michael wel in het ziekenhuis maar niet op zaal. Dat voelde zelfstandig en veilig tegelijkertijd. Ik vind het ook altijd prettig als dat gedoe met de placenta ook achter de rug is. Eerst heb je de blijdschap dat het kind er goed uit is gekomen en dan de blijdschap dat de placenta er ook volledig uitkomt.
Vandaag beviel de tweede vrouw. Die bevalling deed ik een beetje zelfstandiger dan gepland! De vrouw was sinds gisteren goed bezig maar het zette niet echt door. We begonnen met de oxytocine en de vrouw deed het daar goed op. Michael ging even naar huis en zou het dan van mij overnemen zodat ik even kon gaan slapen na mijn nacht van 45 minuten slaap door de cholera. Het was het eerste kindje van de vrouw en zo’n vaart zou het dus niet lopen. De vrouw had echter andere plannen! Nadat ik haar zo’n 20 minuten had geobserveerd liep ik even naar buiten om infusie van de cholerapatiënten om te hangen. Na een paar minuutjes kwam een familielid naar buiten en zei dat de baby er bijna was. Jaja, dacht ik, dat hebben we vaker gehoord, echt niet dat dat kind er nu al uitkomt! Ik liep de zaal op en jawel, de baby floepte er zo uit! Het arme kind leek zelf ook wat ontdaan door de snelle verandering van omgeving. Het lijkt mij een nachtmerrie om op je kop in een nauwe gang te hangen, ik ben blij dat we het met het volle verstand niet nog eens hoeven te doen, later in het leven! Maar goed, de placenta was nog even spannend maar toen Esther aan kwam lopen om mij af te lossen zat ik lekker buiten op het stoepje van een welverdiend sigaretje te genieten! Ze geloofde mij eerst niet toen ik zei dat de baby er al was. We hadden allemaal gedacht dat het nog wel uren zou gaan duren. Zo zie je maar weer, niets is voorspelbaar tijdens een bevalling. Dat maakt het ook zo interessant én spannend!
Ik ga nu weer richting ziekenhuis om infuuszakken om te hangen…
Groeten, Jacqueline
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
