Eitje

Hallo allen,

Gisteren weer een hevige onweersbui, erg indrukwekkend en geweldig om te zien vanaf de veranda. Helaas blijft het erna niet erg lang koel, de temperatuur is tropisch. Ik vraag me af hoe dat toch kan, het lijkt wel alsof ik op een tropisch eiland zit… Gelukkig zijn er hier sapibons, waterijsjes in verschillende smaken. De naam betekent letterlijk ‘ is veel beter’ en daar ben ik het helemaal mee eens op een hete zweterige dag!

Ik heb net voor het eerst in lange tijd een zachtgekookt eitje op. Een kleinigheid, zou je denken, maar hier met de eieren van willekeurige afkomst neem ik geen risico. Maar zelden kook ik eieren want het is moeilijk om een ei te koken nadat je hem hebt opengemaakt om te kijken of hij goed is. Ik heb het geprobeerd maar je krijgt erg moeilijk die schaal weer waterdicht in elkaar. Een ei hier kan bevrucht zijn, kan schier zijn of een bloedei zijn, jakkiebah! En ik was vergeten hoe het ook al weer is; zinkt een goed ei of drijft het? Ik vroeg het mijn vader via een SMS en zijn reply was: ‘zinken, sufferd!’. Nou, dat was dus duidelijk..
Maar nu heb ik chique eieren! Anne-Marie heeft met gevaar voor eigen leven een treesje eieren uit Port de Paix meegenomen op de motor. Stel je dat eens voor met de slechte wegen! Ik ben blij dat ze niet onder het struif (heet dat niet zo? Het binnenste van een ei??) aan kwam hier. Met de hitte zou het meteen gebakken ei zijn! Maar goed, ik heb nu mooie, grote, witte, onbevruchte eieren en ik heb dus lekker een eitje gekookt voor op brood, heerrrrlijk!

Vorige week hebben we een druk operatieprogramma gehad. Elke dag worden er maximaal 8 operaties gepland maar vaak komen patienten niet opdagen. Vorige week kwam dus wel iedereen en dinsdag waren we tot 17.30 aan het opereren. En hadden we dezelfde avond om 19.00 een spoedkeizersnede.
Deze week lijkt het mee te vallen. Het is leuk als je een combinatie van kleine en grote ingrepen hebt. Een paar kysten of lipomen met hernia’s en hydrocels is vaak het programma. Amputaties komen gelukkig niet elke week voor !
Via de kliniek worden soms ook kleine dingen doorgestuurd. Gisteren heb ik bij een 2-jarig meisje een groot abces op haar bil geopend en gedraineerd. Ik had me een beetje verkeken op de hoeveel pus die er uit zou komen en bij het einde van de ingreep zat het meisje, papa, de tafel en ik onder de gele drab. Verdoven werkt zo goed als niet dus het meisje spartelde ook nog wat tegen, heel begrijpelijk. Maar het was wel een bende! Het is wel bevredigend werk want het verschil is er meteen. Als jij toevallig iemand bent die graag puistjes uitknijpt dan snap je het helemaal! Maar ik heb die avond maar geen macaroni met kaassaus klaar gemaakt….

Groeten, Jacqueline