House of Hope

Hallo allen,

Wat kan douchen toch heerlijk zijn! Vooral na een rit op de motor naar La Point, een stad anderhalf uur hier vandaan. Met een stijve rug en benen, onder het stof en een verbrandde nek kwamen Marjolein en ik hier gisteren van terug. En dan is douchen echt genieten. We hebben Kathleen en DieuBon opgezocht. Ze zijn allebei bij ons opgenomen geweest met ondervoeding en hebben beiden een familie die niet voor hen kan/wil zorgen. Ze zitten in het weeshuis ‘House of Hope’ in La Point. Google dat weeshuis maar eens, ze doen echt schitterend werk voor ongeveer 90 kinderen. Kathleen is bijna drie en DieuBon is vijftien jaar oud. Allebei zitten ze nog ruim onder het gewicht en de lengte van een kind hun leeftijd maar ze doen het allebei goed. DieuBon heeft het erg naar zijn zin daar en heeft veel vrienden gemaakt. Hij kan daar naar school en dat vindt hij geweldig. Mooi om te zien dat hij zijn plek daar heeft gevonden.

De plaatselijke bevolking lijkt zich neer te gaan leggen bij de sluiting van het ziekenhuis voor nieuwe gevallen in het weekend. Hopelijk gebeurt er niet iets waardoor alle emoties weer worden opgerakeld. Het ziekenhuis in Port de Paix heeft ook moeilijkheden. Maar omdat het een staatsziekenhuis is zijn de mensen gewend aan een fluctuerende service en accepteren het….
Er is bijvoorbeeld al een maand geen bloed te krijgen en hierdoor kregen wij een patiënt met een Hb van 2.7. Ze had deze ernstige bloedarmoede doordat ze in het ziekenhuis van Port de Paix vroegtijdig was bevallen van een doodgeboren kindje en veel bloed had verloren tijdens de bevalling. Met ijzertabletten kan zo’n bloedarmoede langzaam verbeteren maar ondertussen kan het hartfalen en andere problemen veroorzaken. In overleg met de familie hebben we haar man en vader naar het Rode Kruis gestuurd om bloed te geven en hopelijk ook bloed voor haar te krijgen. Donderdag lukte het niet want er was geen dokter, vrijdag om 08.00 mochten ze terug komen en leek het te gaan lukken maar helaas kwamen ze zonder bloed weer terug. Ze hadden ook geen bloed kunnen geven. Maandag gaat de echtgenoot het weer proberen. Gelukkig is dit een situatie waarbij bloedtransfusie aan te bevelen is maar niet direct spoed. We kunnen dus afwachten hoe het gaat lopen.

Na lange tijd hebben we weer een keizersnede moeten doen. De moeder kwam met hoge bloeddruk en was over tijd. Nadat door medicijnen de bevalling was ingeleid leek het allemaal goed te gaan. Na een tijdje kreeg de baby een lage hartslag, een teken van stress en een teken dat de baby er snel uit moet. Een keizersnede was de enige oplossing. Anne-Marie, Manette en ik zijn er maar dan kom je al snel handen te kort. Gelukkig was Marjolein, de juffrouw, bereid om te helpen en ze heeft dus haar eerste geboorte gezien en meteen goed geholpen. Helaas kwam het kindje er zonder hartslag uit en na een tijd reanimeren moesten we het opgeven. Het kindje was overleden. De moeder en vader waren erg verdrietig. Voor de eerste keer maakten we mee dat de vader het overleden kindje wilde zien en emotioneel werd. Hij vertelde dat ze donderdag gingen trouwen en dat er problemen waren geweest over de grootte van de bruiloft. Ik weet niet of de bruiloft door gaat. Soms is een zwangerschap de reden voor een trouwerij en soms ook de enige kans op financiële zekerheid voor de vrouw. Of de enige kans voor een man om binnen een rijkere familie te komen. Naast het leed over hun overleden kindje zijn er dus ook nog deze problemen voor het stel. En hoe meer ik meekrijg over de gecompliceerdheid van het leven in Haïti, hoe meer inzicht ik krijg, hoe meer ik ook besef dat een westerse manier van denken nooit oplossingen zal geven in dit land.
Het is een bijzonder volk, en dat is het.

Groeten, Jacqueline