Onkunde + goede bedoelingen = schade en pijn

Hallo allemaal,

Op dit moment heb ik drie bezoekers in huis; Esther, Michael en Levi. Heerlijk! Gisteren zijn ze vanaf Port au Prince omhoog gereden, met de auto een tocht van 6 uur. Ze blijven hier een week. Gisteravond tot laat buiten gezeten en heerlijk bijgepraat, heden/verleden en toekomst liep door elkaar, oude oorlogsverhalen herleefd, en gelachen om oude belevenissen. Si ou vle mwen… Lekker om elkaar weer te zien. Een kostbare vriendschap. En leuk om volgende week weer samen op te werken. Oude tijden herleven! Ook mooi om de reactie van de lokale mensen te zien als ze Miss Esther en Dokte Michael weer zien. Ze hebben hier ruim twee jaar gewerkt en betekenden veel voor de mensen hier. Geweldig ze hier te hebben voor een week.

Er wordt deze week aardig wat afgehuild in het ziekenhuis. Er liggen een stel muppies die aardig van zich kunnen laten horen. Eén is Loulou, een meisje met ondervoeding en waarschijnlijk ook tuberculose. Ze is een pittige tante en haar eigenwijsheid zal haar er hopelijk door heen slepen. Ze werd en wordt verzorgd door de Nederlandse verpleegkundigen die hier een maand zijn. En hopelijk doet de aandacht haar net zo goed als het regelmatige eten. Een kind groeit niet op van alleen voedsel.
De tweede is een jongetje waarvan de moeder borstontsteking heeft en zo goed als geen borstmelk. Cora en Alida zouden zo een carrière in de melkveehouderij kunnen beginnen. Het kolven wordt serieus aangepakt en na 4 dagen, waarna de wanhoop nabij was, kwam er vanochtend een 30 ml borstmelk uit. En de borst met de grote ontsteking lijkt ook aan de beterende kant. Hoera! Nu maar hopen dat de productie blijvend goed op gang komt.
De derde is Cheldene (tegen niemand zeggen maar zij is mijn favoriet…) Zij is een meisje van een paar maanden met een moeder die “pa tout la” is, zoals haar nicht zegt. Oftewel; niet helemaal daar. Cheldene had bultjes op haar hoofd en daar werd een middel op gedaan die normaal voor dieren wordt gebruikt. Letterlijk een paardenmiddel dus. De huid werd er door weggevreten en de nicht hielp een handje ‘tegen’ door met een Gilettemesje te proberen de boel te redden door het weg te snijden. Een wond ter grootte van een melkflesdop op dat kleine babykopje, tot op het bot, was het gevolg. Erg aantrekkelijk voor vliegen en we hebben er 20 maden uit mogen halen. Ach, maden uit open wonden trekken, die etters sputteren soms aardig tegen, je zou er bijna een hobby van kunnen maken. Erg vies maar ook erg bevrediging werk. Alleen jammer dat je erna een tijdje een beetje een wiebelende maag hebt. Maar inmiddels begint het goed te genezen en kan de huid hopelijk volledig sluiten. Ze is een lekkere rustige Boeddha, mijn soort baby dus! Maar wat een schade en pijn kan onkunde gecombineerd met goede bedoelingen veroorzaken. Ik kan dan dankbaar zijn dat mijn nichtje Benthe op mag groeien in een situatie waarbij mijn zus niet vol goede bedoelingen naar tegelontgroener hoeft te grijpen als Benthe een uitslag heeft.

Groeten, Jacqueline