Plakje cake of hechtwond bij je kopje koffie?

Hallo allemaal,

Nou, ik heb goed nieuws. Nachelie en Micheline met haar kinderen zijn uiteindelijk allemaal voor hun afspraak in het ziekenhuis in Port de Paix geweest. Ik had tijdens de kliniek op dinsdag een vrouw, die vlak bij Nachelie woonde, gevraagd of ze bij Nachelie langs wilde gaan. Miss Jacqueline vroeg zich af waar ze bleef, was de boodschap! Op woensdagochtend stond een schaapachtige Nachelie bij het ziekenhuis. Een motorchauffeur voor haar geregeld en betaald en voor een maand heeft ze nu weer medicijnen. Daar ben ik erg gelukkig mee. En woensdagavond stond een even schaapachtige Micheline met de drie kinderen op de stoep van het ziekenhuis. Wel jammer dat ze twee dagen na elkaar kwamen. Als ze samen komen, zoals was afgesproken, dan had ik het geld voor de motor kunnen besparen. Geen duidelijke reden voor de week te laat zijn. De volgende ochtend met hen naar het ziekenhuis gereden. En weer waren we de laatsten om weg te gaan. Om half 9 zit je er en om drie uur was alles rond. Sandi ziet er beter uit, gelukkig. Daarom ben ik zo blij dat ze toch weer gekomen zijn. Maar het blijft een levenslange verplichting, de maandelijkse tocht naar Port de Paix. En weer een staaltje logica; Micheline en Sandi hebben een afspraak gekregen een week na Givenslee en Chaneika. Hetzelfde gezin… Zo houd je mensen echt trouw aan het programma. Wat? Jullie horen sarcasme in mijn toon? Geen idee waar dat vandaan komt….

Wat ik erg aardig vind van de mensen hier is dat ze je willen informeren over je huidskleur. Blijkbaar denken ze dat ik lichtelijk verward ben over welke kleur mijn huid heeft. Waar ik ook kom, er roept wel iemand ‘blanc, blanc.’ Hierna komt vaak ‘ik heb honger’, ‘geef me geld’ en/of ‘je bent gierig’. Dat laatste vaak nadat ik hen negeer of weiger geld te overhandigen aan willekeurige schreeuwlelijken. De discussie aangaan is ademverspilling. Maar na een drukke, hete dag is de verleiding soms te groot. Ik vraag me echt af of de bereidheid me voor te lichten over mijn huidskleur een Haitiaanse gewoonte is of dat dit voorkomt in meerdere landen. Ik weet wel dat het een gewoonte is die niet is af te leren. Geloof me, ik heb het geprobeerd!

Er komen wat meer TB patiënten in het ziekenhuis. En één ervan ziet eruit als een blank persoon. Hij heeft ‘wit’ bloed ergens in zijn stamboom en hij is witter dan ik. En hij heeft hetzelfde probleem als ik. De eerste dag van zijn opname kwam iedereen een kijkje nemen bij die witte Haïtiaan. En het is ook gek, negroïde trekken met een witte huid. Ik maak bewust geen foto van hem want ik weet hoe het voelt; aandacht trekken door je huidskleur.
Een andere opname is een meisje van 20 jaar oud die eruit ziet als een kind van 12 jaar. Ze heeft een secreet van een moeder die zich met iedereen bemoeit, behalve met haar eigen kind. Anglaise zit in een proefbehandeling van 14 dagen. Als ze opknapt, is het TB. We kunnen hier niet testen voor TB dus de wat meer vage gevallen die niet binnen een andere ziekte vallen, geven we een proefbehandeling. Als je na 14 dagen besluit te stoppen, hoef je nog niet bang te zijn voor resistentie.

O ja, vergeet niet om de volgende keer dat je naar een begrafenis gaat je machete mee te nemen. Afgelopen week hadden we 4 patiënten met flinke wonden. Ze kwamen allemaal van dezelfde begrafenis. Men had net even teveel zelfgestookte alcohol gedronken en een gevecht breekt dan makkelijk uit. Met lichte tegenzin hecht je zulke mensen weer aan elkaar. Maar één van de vier kon betalen voor het hechten en daar gaat je goede materiaal dat met moeite vanuit Nederland moet komen. Ik weet het, je moet helpen zonder aanziens des persoon blabla maar zulke dronkenlappen maken het wel moeilijk.

Ik realiseer me dat het een beetje een negatieve weblog is geworden. Ik houd best nog wel een beetje van de mensen hier en mijn werk voor hen, hoor! Maar soms moet het tegen wil en dank. Haitianen; you hate to love them, you love to hate them.

Goede Pinksteren, iedereen!

Jacqueline